'Veel zaken zijn nog altijd
mm
n—
"WÊ&ê
Mi
Maandag
Jakartaans Dagboek-'
Amis (31) werkte anderhalf jaar bij human rights organisatie KontraS
WK.
Él-
v-..'
iiwjpn
-
5
T"
ï^É:'3 -tv
-
V'-^V S&jCqmSë tii- -
3^,-
~'r\ "J-Ofc*
1 Sfïniet
■t
-
.•'i' vCri
s-.'
--
V .-V
~.r
r 'K>ï.
's
-
•VÏ
iM
5w&®
1
tfTjW - -
Zoals gewoonlijk komt Pak Miskar, mijn ojek (brommertaxi) chauffeur, me ook vandaag om
half negen ophalen. Ik ben weer eens te laat, omdat ik vanochtend een plons in het zwembad
heb genomen. Ik woon op de eenentwintigste verdieping van een appartementencomplex in
het centrum van Jakarta. Op de vijfde verdieping is er een soort promenade die alle achttien
gebouwen aan elkaar verbindt. Er zijn twee zwembaden, een tennisbaan, een basketbalveld en
restaurantjes. Wat een luxe! Ik woon nu al bijna achttien maanden in Indonesië, maar blijf me
verbazen over het enorme verschil tussen arm en rijk.
Met mijn eigen helm op (mijn collega's lachen me hierom uit) spring ik om kwart voor negen
eindelijk achterop de brommer. Pak Miskar probeert zo vaak mogelijk een andere route te
nemen; soms over de grote weg (die verbazend veel van een snelweg weg heeft) langs alle
torenhoge kantoorpanden, soms door de kampung. We rijden dan door kleine steegjes vol met
planten, open riolen en spelende kinderen. Ondertussen praten we over voetbal. Pak Miskar is,
net zoals iedereen hier, een groot voetbalfan. Tijdens het WK vorigjaar was hij
natuurlijk ook voor Nederland en was er zeker van dat we met'Rooben, Persie
en Kuyut' zouden winnen. Helaas, dat liep anders.
Een kwartier later, komen we aan bij KontraS. Het kantoor zit in een groot
woonhuis, gelegen in Menteng, een redelijk chique laagbouwwijk in Jakarta.
Het is een mooi pand, maar niet erg goed onderhouden. Zodra het flink regent,
begint het dak te lekken. Ook valt de stroom geregeld uit. Als dat gebeurt, gaat
iedereen buiten lekker zitten kletsen. Het kantoor is ook niet erg groot. Iedere
vierkante meter wordt benut; als er geen bureau staat, staat er wel een kast
die uitpuilt met documenten. Mijn dertig collega's en ik zitten dus heel gezellig
dichtbij elkaar te werken.
De meeste van mijn collega's werken al jaren bij KontraS. De organisatie is
twaalf jaar geleden opgericht door Munir, de mensenrechtenactivist die bijna
zeven jaar geleden vermoord werd in het vliegtuig op weg naar Nederland. Hij
zou daar gaan studeren, maar werd vergiftigd met arsenicum. Muchdi, voor
malig tweede man van de Indonesische inlichtingendienst en de man die vermoedelijk achter
de moord zit, is nog op vrije voeten. Mijn collega's blijven hoe dan ook keihard vechten voor
gerechtigheid in Indonesië. Heel veel zaken (uit het Soeharto tijdperk vooral) zijn nog altijd niet
opgelost.
Moesson #12 juni 2011.indd 20
V. ï-'ïk-Dl
26-05-11 14:24
