indonesië
Het is een drukte van jewelste op kantoor vandaag, want er zijn
verschillende evenementen tegelijkertijd aan de gang. In de vergader
zaal voorin het gebouw vertellen mensenrechtenactivisten uit Papua
over de laatste ontwikkelingen en in de vergaderzaal achter zitten
vertegenwoordigers van AFAD, the Asian Federation Against Enforced
Disappearances. Dit is een samenwerkingsverband van organisaties
die zich inzetten voor het oplossen van verdwijningszaken die vaak
al heel lang spelen. Een vrouw vertelt over haar zoon die verdwe
nen is toen hij ging demonstreren tegen Soeharto begin 1998. De
studentenactivist is na het ontbijt met zijn vader, moeder en zusje weg
gegaan en nooit meer teruggekomen naar huis.
Ik schrijf vandaag mee aan een projectvoorstel dat aan een buitenlandse ambassade gestuurd
gaat worden. KontraS wordt gesteund door buitenlandse donoren en heeft het dus niet breed.
We hopen geld binnen te halen om trainingen aan de politie te kunnen geven over mensen
rechten. De Indonesische politie staat bekend om corruptie en met de trainingen probeert
KontraS de politie ervan bewust te maken dat ze er juist zijn om mensenrechten te garanderen,
niet om ze te schenden.
Zoals bijna elke dag, lunchen we op kantoor. Bu I Nur heeft een klein winkeltje en ze kookt
heerlijke gerechten: sayur asem, tahu goreng, rendang, hete aubergines, ikan pedas en nog
veel meer. Mijn collega's bespreken de laatste roddels (een schandaal rondom een seksvideo
van een bekende zanger en zijn vrouw, een bekende presentatrice) en de outfits die iedereen
aantrekt naar de bruiloft komende zaterdag (sarong en kebaya blijken populair).
Moesson #12 juni 2011.indd 21
