'De gedachte dat Moesson
ooit op zou houden te bestaan,
vind ik onverdraaglijk'
interview O
En met het wegvallen van de oudere generaties denk
ik dat de verhalen in Moesson ook een bindmiddel voor
de jongeren kunnen zijn. Afgezien daarvan is ons blad
echt uniek in die zin, dat er in Nederland en zelfs bin
nen Europa geen enkel ander medium voor minder
heden bestaat dat zichzelf al zo lang zonder subsidie
staande weet te houden. Dat is geen geringe prestatie.
Toch blijven we welbezien een blad in de marge. Bin
nen Indisch Nederland zijn we bekend en genieten we
een zeker aanzien, daarbuiten zijn we vrijwel zonder
betekenis. Moet dat dan?, kun je je afvragen. Tjalie Ro
binson, Moesson's geestelijke vader, was een man in de
marge en zo voélde hij zich ook, een marginal man, zei
Edy Seriese onlangs nog tijdens een podiumgesprek.
Binnen de Indische gemeenschap genoot en geniet hij
aanzien, erkenning en waardering, daarbuiten was hij
een nobody. Voor Moesson geldt hetzelfde: de erken
ning en waardering voor ons blad komt vanuit die
Indische groep. Toch vind ik het wel eens jammer dat
we daarbuiten zo onbekend zijn. Want in tegenstelling
tot wat outsiders wel eens denken - dat de Indische
cultuur tot het koloniale verleden behoort en met de
eerste generatie een langzame dood aan het sterven
is - zien wij keer op keer dat die juist springlevend is
onder de derde en vierde generatie en zich ontwikkelt.
Toch blijft de Indische geschiedenis nog altijd een on
derbelicht en marginaal onderwerp binnen de Neder
landse geschiedschrijving. Wat mij betreft zou er veel
meer van binnenuit over die geschiedenis geschreven
mogen worden. Door Indo's. Want wij zijn de mensen
om wie het gaat, het is ónze geschiedenis. Niet voor
niets is één van mijn lievelingscitaten van dichteres
Saskia van Groningen: "I am all who came before me".
In Moesson willen we heel duidelijk die geschiedenis
vastleggen, in de vorm van persoonlijke verhalen en
getuigenissen. Die 55 jaargangen Moesson vormen een
neerslag van hoe de Indische gemeenschap zich door
de jaren heen ontwikkeld heeft en wat verschillende
generaties Indo's bewogen heeft. In die zin leggen we
een stukje Indisch cultureel erfgoed vast.'
Hoe zie je de toekomst van Moesson?
'Moesson zal in de komende decennia zeker relevant
en actueel kunnen blijven: ook de derde en straks
vierde generatie zijn op zoek naar hun achtergrond. We
zullen verschillende generaties blijven bewustmaken
van hun Indische achtergrond en ze daar gepast trots
op laten zijn. De kunst is om feeling te blijven houden
met die verschillende generaties en wat hen beweegt.
Waar de eerste generatie vooral erkenning zocht voor
hun Nederlanderschap, zocht de tweede juist erken-
ning voor het Indisch-zijn. De derde generatie is gretig
zoekende. De huidige hype concentreert zich misschien
rondom de derde generatie, maar wat ons betreft is
er ook nog een hele tweede generatie die nog te veel
onderbelicht is gebleven. Daarnaast zullen we, in het
huidige social media tijdperk van Twitter en Facebook
en LinkedIn binnen de celebrity-gerichte 'iedereen-
beroemd'-cultuur, een smoel moeten verwerven en
ons prominent in the picture moeten zetten. Ons als
Moesson niet meer "klein" maken of Indisch beschei
den zijn. Dat voelt dan toch een beetje als schreeuwen,
maar daar moeten we nu wel echt een soort omslag in
gaan maken. Verder zijn er concrete plannen voor een
Moesson Academy, waarbij we workshops, cursussen
en events willen organiseren voor onze lezers. En mijn
persoonlijke ambitie is om, nu onze dochters Lily en
Susanna alle twee naar de basisschool gaan, zelf ook
weer meer te gaan schrijven. Uitdagingen genoeg dus.'
Wat is jouw drijfveer?
'Ik doe dit werk uit liefde voor de Indische gemeen
schap, en vanuit een groot gevoel van verbonden
heid en verantwoordelijkheid. Als kind ben ik getuige
geweest van de worstelingen die mijn Indische vader
hier heeft gehad. Veel kwam voort uit een gebrek
aan zelfbewustzijn. Soms denk ik: als wij Indo's geen
Nederlands hadden gesproken, maar een heel andere
taal, dan was het veel duidelijker geweest dat we een
andere groep waren met een eigen culturele identiteit.
Bij de tweede generatie zie je vaak dat er geen besef
is van wat men met zich meedraagt. Men ziet niet in
dat men in feite een heel andere culturele imprint en
andere omgangsvormen dan de Nederlandse heeft,
waardoor het hier gewoon niet werkt. Omdat die
generatie niet opgevoed werd met het besef dat ze
Indisch was. Dat heeft me geraakt.'
'Soms word ik wel eens doodmoe van mijn eigen drive
en denk ik: ik kap ermee, ik ga wat anders doen, het
moet teveel vanuit mijn tenen komen. Maar nee, als
het er écht op aankomt, voel ik me heel verantwoor
delijk voor het voortbestaan van Moesson en geef ik
daar alles voor. Opgeven is daarbij geen optie, poekoel
teroes. De gedachte dat Moesson ooit op zou houden te
bestaan, vind ik onverdraaglijk.' O
De eerste 50 jaargangen
van Moesson, Tong Tong
en Onze brug, van 1956
tot en met 2006, zijn
gedigitaliseerd en gratis
toegankelijk. Ook als u
nog geen abonnee bent.
Surf naar www.moesson.
com en kijk dan gelijk ook
even naar die prachtige
aanbieding om toch maar
abonnee te worden.
juli 2011 45
Moesson #1 juli 2011.indd 45
22-06-11 21:27
