Backpack to basics
'Mai pen rai' in het Thais of 'tidak apa-apa' in het Indonesisch. Elke
Aziatische taal kent wel een woord of kort zinnetje met dezelfde
betekenis, zoiets als: maak je geen zorgen, het geeft niks. Het is een
geruststelling met een ongelofelijke kracht en ik zal nooit vergeten
welk effect dat zinnetje op mij heeft gehad in een klein hutje op een
afgelegen eiland.
Vlakbij de Thaise grens met Myanmar ligt een klein eiland dat Ko
Phayam heet. Ik zou er een tijdje blijven om een man te helpen zijn
bar op te bouwen, de 'Naturebar'. Het was het droge seizoen maar
tot ieders verbazing regende het, en niet zo'n beetje ook. Tropische
regens en stormen. Twee weken lang stopte het niet meer. Grote
druppels die in staat waren alles, maar dan ook echt alles in minder
dan vijf minuten drijfnat te maken. Mijn hutje had geen muren en
een dak van bladeren dat niet echt veilig voelde. Alles waaide zo
naar binnen waardoor de bamboevloer, die als mijn bed diende, en
al mijn spullen in korte tijd helemaal doorweekt waren. Als ik 's och
tends wakker werd moest ik vanuit mijn natte bed door een soort
snelstromende rivier onder mijn kamer op bamboepaaltjes naar het
andere hutje voor koffie en rijst. En het werd nog erger!
kapot en ik had geen geld voor internet. Ik kon niet van het eiland
af omdat de boot geld kostte en uiteindelijk ging er zelfs helemaal
geen boot meer.
Ten slotte heb ik contact met de beste man gekregen via een vriend
van hem op het eiland. Ik vertelde hem mijn verhaal en wat hij zei
was: 'Mai pen rai'. Alsof hij daarmee voorspelde dat de weg de dag
erna weer goed genoeg zou zijn. De zon ging schijnen en mijn huis
baas was binnen twee dagen terug. Voor mij het het einde van een
spannend avontuur dat mij flink wat kilo's lichter maakte, maar ook
veel rijker aan ervaring.
'Mai pen rai'. Dat zouden we in Nederland ook eens moeten invoe
ren, al is het maar voor een week per jaar. Ik weet zeker dat het
haastige gedoe snel over zal zijn als iedereen het eens probeert.
Na een paar dagen besloot de man waar ik woonde dat hij naar z'n
familie moest die vanwege het slechte weer vastzat in een stadje,
één dag rijden van het eiland. Maar hij kwam door de overstro
mingen na een halve dag zelf vast te zitten. Met al mijn geld dat ik
hem had meegegeven en m'n jas. Hij had van tevoren twee kilo rijst
achtergelaten en drie liter water voor het geval hij langer dan twee
dagen weg zou zijn. Hij kwam pas terug na twee weken. Elke dag
wachtte ik op hem. Ik was gelukkig zuinig met mijn rijst en water,
omdat ik niet zeker wist hoelang het zou duren. Mijn telefoon was
(17) reist in de voetsporen van zijn opa terug
naar Zuidoost-Azië. Eerst naar Thailand - om er te leren medite
ren - en vervolgens naar Indonesië om zijn familie te bezoeken.
Moesson #1 juli 2011.indd 7
22-06-11 21:16
