Pnlnmn
Backpack to basics
Oscar Rexhauser
(1935-2011)
w
'Ik heb altijd heel hard gewerkt: naast de
optredens had ik mijn baan. Maar ik was
nooit ziek. Ik ben van echt djatihout', zei
Oscar Rexhauser ooit in een interview met
Moesson. Zijn uiteraard zelfgebouwde
gitaar was ook van djatihout: 'Lood- en
loodzwaar!', klaagde Rexhauser jaren
later nog. Afgelopen mei overleed hij dan
toch, de djatihouten bassist en bandlei
der van de Hot Jumpers. De Hot Jumpers,
nog opgericht in Bandoeng - ruim 55 jaar
geleden! - waren er vanaf het allereerste
begin bij. Echt doorgebroken zijn ze niet,
tenminste niet buiten Indische kringen. En
toch stonden ze door hun optredens met
onder andere The Beatles, Cliff Richard,
The Shadows en Chubby Checker aan
basis van de Indorock en van de reputatie
van Indorock. Zijn The Beatles beïnvloed
geweest door Indorock? Het is vaak
beweerd. Een foto van Paul McCartney en
John Lennon met Oscar Rexhauser (Moes
son maart 2002, pag. 11) bewijst in ieder
geval dat er contact is geweest. Het niveau
van de Tielman Brothers hebben ze nooit
gehaald, moest ook Rexhauser erkennen:
'Zulke muzikanten worden maar eens in de
zoveel jaren geboren.' Nee, de muziek van
de Hot Jumpers is altijd recht-toe-recht-
aan geweest, vond de nuchtere Rexhauser
zelf. 'Mensen vonden het heerlijk om erop
te dansen. Jammer genoeg was ik niet
zakelijk. In het begin speelde we voor vijf
gulden de man, dat werd later een tientje.'
Oscar Rexhauser is 75 jaar geworden.
Eindelijk ben ik er! Het is voor mij altijd een heerlijk gevoel die eerste ochtend wakker
worden in Indonesië. Bijna alsof ik thuiskom. Eerst even wennen aan de warmte, de
luchtvochtigheid en het licht. Dan kijk ik naar buiten en zie de palmbomen, de mensen
en de warungs. Maar waar ik het meest van geniet, is de geur die overal in Indonesië in
de lucht hangt. De geur van kretek, het eten op straat, de kruiden, wierook, bloemen,
maar ook de geur van uitlaatgassen, zweterige mensen en Aziatische parfums, die nog
zoeter ruiken dan kretek. Dat zijn de geuren waardoor ik in Nederland soms ineens
heel erg heimwee kan krijgen naar het verre oosten wanneer ik ze onverwacht opvang,
bijvoorbeeld als iemand kretek rookt of Indisch heeft gekookt. Uit het raam zie ik al een
warung jalan, een lopend kraampje. Dan begint waar ik altijd het meest naar uitkijk in
Indonesië... het eten! 's Ochtends eerst ontbijten met een kom bakso en dan loopt het al
snel uit de hand met elke dag opnieuw weer kiezen tussen een nasi campur, nasi merah,
nasi hitam, nasi rendang, nasi kuning, nasi goreng, nasi padang of een nasi mata sapi.
Met daarna nog als toetje bij een van de kraampjes op de pasar de meest zoete dingen
en lokaal fruit. Het weer hier is ongeveer hetzelfde als in Thailand waar ik net vandaan
kom; de hitte, de luchtvochtigheid en het gebrek aan schaduw. In de taxi op weg naar
mijn familie in Surabaya begon het heel hard te regenen zoals ik het in Thailand we
kenlang non-stop heb meegemaakt. Ik dacht dat het hier opnieuw zou beginnen. Maar
gelukkig stopte de regen na twee dagen. Alles was doorweekt en overstroomd. Ik kan
nog steeds vol ontzag kijken naar hoe snel een land kan veranderen met al dat water dat
uit de lucht valt. Maar na elke regenbui komt er natuurlijk weer zon en dan is het, zeker
als de regen lang heeft aangehouden, weer heerlijk om buiten te zijn. De geuren om me
heen zijn dan nog sterker en nog lekkerder en ik ben er zeker van dat ik niet de enige
ben die dat merkt. Ik zie iedereen genieten van de teruggekeerde zon die, ondanks al het
geklaag hier over de warmte, onmisbaar is voor Indonesië.
Surf naar www.moesson.com en herlees
in ons online archief het ontwapenende
interview met Oscar (maart 2002).
Jaimie van der Peijl
(17) reist in de voetsporen van zijn opa terug naar Zuidoost-Azië.
Eerst naar Thailand - om er te leren mediteren - en vervolgens naar Indonesië om zijn
familie te bezoeken.
augustus 2011 7
Moesson #2 augustus 2011.indd 7
28-07-11 15:08
