'Door de oorlog zijn mijn grootouders
alles kwijt geraakt. Ze kwamen totaal
berooid in Nederland en hebben
echt moeten vechten. Alles wat ze
verdienden, staken ze in de opleiding
van hun drie zoons. Met succes, want ze
zijn allemaal goed terecht gekomen'
interview O
Ben je ooit in Indonesië geweest?
Wat is typisch Indisch aan jou?
heel veel meer meters maken. Want het is niet alleen
leuk babbelen, maar ook: je research doen, weten wie
je voor je hebt als je iemand interviewt, vragen stellen
die aandacht van de kijkers vast weten te houden en
in het hier en nu reageren. Dat vergt best wat skills en
multitasking.'
Hoe zit het eigenlijk met je Indische achtergrond?
'Ik ben officieel maar een kwart Indisch. Mijn opa kwam
uit Soerabaja en was officier. Daar ontmoette hij mijn
oma Polly. Zij werkte als officier bij het Rode Kruis. Ze
was in haar eentje vanuit Friesland naar Indië vertrok
ken, ze had het daar wel gezien. De vader van mijn
opa handelde in wijn en sigaren en was getrouwd met
een Madoerese. De familie van mijn vader leidde een
goed leven in Soerabaja, tot de jappen kwamen. Na de
oorlog stonden mijn grootouders voor de keuze: naar
Amerika, naar Canada of naar Nederland? Uiteindelijk
werd het dat laatste, omdat mijn oma daar familie had.
Ze hadden inmiddels al een gezin, en vonden het ook
voor de toekomst en opleiding van hun kinderen beter
om naar Nederland te gaan. Voor mijn opa was dat
heel moeilijk. In Indië had hij een goede baan, maar in
Nederland kwam hij niet aan de bak. Daardoor heeft hij
hier niet het maximale uit het leven kunnen halen. Zo
jammer. Dat Indische heb ik wel meegekregen, ook van
mijn Nederlandse 'totok' grootouders van moederskant
- die woonden in Djokja, mijn opa zat in de bankwereld
en werkte tijdens de oorlog als krijgsgevangene aan de
Birmaspoorweg, terwijl mijn oma in het kamp zat. De
gastvrijheid en het gezellig samen eten - de bekende
clichés. Maar iets is niet zomaar een cliché, dat is omdat
het vaak voorkomt. Mijn Indische opa kon vroeger echt
uren in de keuken staan, mijn vader doet nu hetzelfde.
Ik ben wel blij en dankbaar dat ik dat stukje cultuur heb
mogen ervaren en meekrijgen. Ook al is het maar een
kwart, ik voel me toch wel degelijk "anders".'
'Ja, gelukkig wel. Een keer voor een shoot en ook een
keer op vakantie naar Bali. Toen had ik grote plannen om
naar Jakarta te gaan, maar uiteindelijk was die vakantie
daarvoor te kort. Dus ik wil zeker nog een keer terug. Ik
hoop binnen nu en twee jaar echt een keer een grote
reis te maken door Indonesië en daarbij de plekken
van mijn opa op te zoeken. Mijn opa is vijf jaar geleden
helaas overleden. Ik vind het jammer dat ik bepaalde
dingen van hem niet weet en niet meer kan vragen.
Door de oorlog zijn mijn grootouders alles kwijt geraakt.
Ze kwamen totaal berooid in Nederland en hebben echt
moeten vechten. Alles wat ze verdienden, staken ze in
de opleiding van hun drie zoons. Met succes, want ze
zijn allemaal goed terecht gekomen. Maar dat stukje
familiegeschiedenis is iets waar ik nog wel meer over
wil weten, iets wat ik nog verder wil uitdiepen.'
'Het samen zijn en veel mensen om me heen hebben.
Ik hou ervan om vrienden bij me thuis uit te nodigen,
samen te eten. Dat warme. En ik heb toch wel een
stukje Indische bescheidenheid in die zin dat ik het heel
moeilijk vind om nee te zeggen. Soms bedoel ik nee en
zeg ik toch ja en denk ik: o, waarom zeg ik nou toch ja?
Maar dan ben ik wel zo dat ik dan later bel: sorry, het
komt me toch niet zo goed uit. Soms kan ik een beetje
mata gelap zijn, dus een kort lontje hebben in som
mige gevallen. Mijn overgrootoma kwam van Madoera
en daar schijnen ze nogal heetgebakerd te zijn. En ik
denk dat ik dat reislustige ook van mijn familie heb
meegekregen. Ik heb, ook door mijn modellenwerk, op
verschillende plekken in de wereld gewoond en ik sluit
niet uit dat ik in de toekomst nog eens ergens anders ga
wonen dan in Amsterdam. Want er is zoveel meer dan
Nederland.'
september 2011 17
Moesson #3 september 2011.indd 17
25-08-11 16:00
