jcIh.
'Voor de laatste keer dat Indonesië deelnam
aan dit toernooi, moeten we terug naar 1938.
Indonesië heette toen nog Nederlands-Indië
en het team speelde nog in een oranje shirt,
wit broekje en lichtblauwe sokken'
indonesië 0
Minangkabau
Football Club
1938. Indonesië heette toen nog Nederlands-
Indië en het team speelde nog in een oranje
shirt, wit broekje en lichtblauwe sokken. Het
eerste Aziatische land dat ooit deelnam aan
het WK. Lang duurde dit overigens niet. Mis
schien was het vanwege de lange reis naar
het Franse Reims dat Nederlands-Indië na
één wedstrijd alweer naar huis mocht. Tegen
Hongarije had het zes doelpunten moeten
incasseren.
Sinds het WK van 1938 is het internationaal
gezien stil rond het Indonesisch voetbal. Het
nationale elftal haalde nooit een wereldkam
pioenschap en speelde eigenlijk nooit een rol
van betekenis in de kwalificatieronden. Ook
in de Aziatische Champions League speelt
Indonesië een marginale rol.
Een professionele competitie
Panigoro besloot niet langer vanaf de zijlijn
toe te kijken. September vorig jaar kwam
voor het eerst de National Football Indo
nesian Reform Movement bijeen. Tijd voor
Reformasi. Vertegenwoordigers van twintig
voetbalclubs en enkele mensen uit het
zakenleven kwamen bijeen om te bespreken
hoe het Indonesisch voetbal uit het slop te
trekken. De belangrijkste conclusie van dit
comité was dat de PSSI (de officiële voetbal
bond van Indonesië) door zijn amateurisme
de ontwikkeling van het Indonesische voet
bal in de weg stond.
Omdat de groep dissidenten geen vertrou
wen had in de nationale voetbalbond, beslo
ten ze een eigen competitie op te richten: de
League Premier Indonesia (LPI). Onafhanke
lijk van de PSSI en naast de Djarum League,
de hoogste divisie van de voetbalbond. Doel
van deze competitie is het verhogen van het
niveau van het Indonesische voetbal. Niet
alleen op sportief vlak, maar ook organisato
risch en financieel. Aan de competitie mogen
alleen clubs meedoen die op korte termijn
hun eigen voetbalbroek kunnen ophouden.
Elke club moet financieel onafhankelijk zijn
en een professioneel management hebben.
Dit in tegenstelling tot de clubs in de Djarum
Super League die om te kunnen overleven
vaak een beroep doen op fondsen van lokale
overheden.
Fundament van de League Premier Indone
sia (LPI) is het verdienmodel. Commercieel
gezien heeft de LPI zijn zaakjes goed op orde.
Met grote sponsors als Coca Cola, Unilever en
BlackBerry, is de financiële toekomst van de
competitie gewaarborgd. Alle clubs die deel
uitmaken van de competitie verdienen geld
aan de verkoop van de mediarechten van de
competitie, sponsorinkomsten, locale spon
sors en de verkoop van toegangskaarten voor
september 2011 21
Moesson #3 september 2011.indd 21
25-08-11 16:00
