afgekomen. Het is een leuk en positief pro
ject. Ik ben weer gezond, het gaat goed. En
hier in de buurt ben ik de mevrouw van Het
Muizenhuis, niet meer die ex-dit of -dat. Dat
is heel fijn.'
Wat zijn je verdere plannen?
'Ik concentreer me nu op het tweede deel
van Het Muizenhuis en ga dan het vervolg op
Zonder moeder afronden. Een tijdje werkte
in aan beide projecten tegelijkertijd, lagen
die levensgrote blote Zonder moeder beelden
hier in de woonkamer naast Het Muizenhuis.
Dat beet elkaar. Ik kreeg vaak de vraag of er
een vervolg op Zonder moeder kwam. Dat
heb ik lange tijd afgehouden, omdat het
schrijven en publiek maken van dat boek en
het verwerken van de reacties daarop heftig
was. Al waren die overwegend positief. Die
paar negatieve reacties die ik kreeg, raakten
me wel. Ik weet nog dat er destijds in Moes
son een vreselijke ingezonden brief stond
naar aanleiding van het interview. Die zal
ik dus nooit vergeten. Na zoiets wil ik extra
duidelijk maken waarom het zo belangrijk is
dat ik dit verhaal verteld heb. Een vervolg op
Zonder moeder geeft me de mogelijkheid om
te laten zien wat er allemaal met je gebeurt
als je een dergelijk boek schrijft en publiek
maakt. Welke reacties je krijgt, hoe het werkt
in de politiek, wat dat met jezelf en je gezin
doet. En al die rare mechanismen eromheen.
Van tevoren had ik nooit kunnen bedenken
wat mijn boek allemaal teweeg zou brengen.
Maar ik zie niet op tegen reacties op een
volgend boek. Nee hoor, ik ben inmiddels wel
wat gewend.'
Het interview 'Opluchting na de biecht'
met Karina Schaapman in Moesson van
april 2004 herlezen?
Ga naar www.moesson.com en blader
door ons online archief.
voelde me heel verantwoordelijk. En gek
genoeg kreeg ik veel voor elkaar. Ik vond
het vreselijk dat ik door mijn nekhernia niet
de volle honderd procent kon geven. Ik ben
doorgegaan tot mijn lichaam zei: en nou
stoppen. Ik weet nog dat ik ineens afspraken
vergat en merkte dat ik wazig ging zien. Als
ik iets op wilde schrijven, werkte mijn hand
niet mee en schreef ik onsamenhangende
woorden op papier. Dus ik naar de huisarts.
Ik had een torenhoge bloeddruk. Van de arts
moest ik acuut rust nemen. Ik ben in bed
gaan liggen en ingestort. Ik heb een maand
geslapen. Maar ik raakte maar niet uitgerust.
Ik kon altijd de hele wereld aan, nu was ik
helemaal op. Ik kwam niet meer buiten, een
wandelingetje was me al teveel. In de maan
den daarna moest ik mezelf echt hervinden.
Vanuit de gemeenteraad bleef er aan me
getrokken worden: ziek of niet, ik hield een
zetel bezet, een stem die van cruciaal belang
kon zijn. Maar ik was nog tot niks in staat. Als
iemand naar me keek, was ik al in tranen. Ik
besloot mijn zetel op te geven. Dat ging me
echt aan het hart. Maar ik wist niet hoe lang
die burn-out zou gaan duren. Ik heb al met al
maanden thuis gezeten. Voor mezelf nam ik
het besluit: vanaf nu ga ik alleen maar doen
wat ik écht leuk vind. Wat ik altijd al heb
willen doen: een kinderboek schrijven. En ik
nam de tijd en ben het gaan doen. Door Het
Muizenhuis ben ik van een heleboel rotzooi
Moesson mag maar liefst 5 exemplaren van Het Muizenhuis; Sam en Julia weggeven.
Kans maken? Stuur dan vóór 15 september een kaartje naar: Moesson, Postbus 2074,
3800 CB Amersfoort of mail naar: redactie@moesson.com. Vergeet niet de actie 'Het
Muizenhuis' te noemen en vergeet uw eigen naam en adresgegevens niet!
Moesson #3 september 2011.indd 33
september 2011 33
25-08-11 16:01
