Backpack to basics
Hoorcollege
Globalisering
Jaimie van der Peijl
(17) reist in de voetsporen van zijn opa terug naar Zuidoost-Azië.
Eerst naar Thailand - om er te leren mediteren - en vervolgens naar Indonesië om zijn
familie te bezoeken.
Altijd al willen weten hoe het nu zit
met de globalisering en onze koloniale
geschiedenis? Een serie van tien hoor
colleges leert ons hoe wij de koloniale
geschiedenis van Nederland moeten
begrijpen, tegen de achtergrond van
Europa's uitbreiding overzee en de
wereldwijde interactie die daardoor
ontstond. Leonard Blussé, emeritus
hoogleraar Europees Aziatische betrek
kingen, en Piet Emmer, emeritus hoog
leraar Europese expansie en migratie,
geven de hoorcolleges. Kom op tijd
want vol is vol!
Waar? Universiteit Leiden,
Cleveringaplaats 1
Wanneer? Dinsdagavonden van
6 september t/m 4 oktober
Aanvang: 19.00 uur
Meer info: www.home-academy.nl
de rijstvelden van Ubud, de vogeltjes
markt van Yogyakarta, de Yeni Cami Mos
kee in Istanbul, de hofvijver in Den Haag,
het Collosseum in Rome en het openbaar
vervoer van Berlijn aangedaan, en zal het
de wereld rond blijven reizen. Tot er vrede
is. (BREGTJE KNAAP)
Voor meer info over Sara Arya's kunst
projecten kijk op: www.birdprayers.net.
Foto's van beide projecten zijn in gelimi
teerde oplage te koop via Galerie Heden in
Den Haag, www.heden.nl.
'In snel stromend water kun je je weerspiegeling niet zien', is een oud, Chinees gezegde.
Na het vele reizen van de ene plek naar de andere, voelde ik de behoefte aan een plaats
voor langere tijd. Om weer tot mezelf te komen. Ik had in geen maanden de bodem van
m'n backpack gezien en keek ontzettend uit naar mijn familie op Java, waar ik een tijdje
zou blijven. In Surabaya werd ik hartelijk ontvangen door tante Tiek, een zus van mijn opa.
Ik kreeg meteen een handdoek om te gaan douchen en er werd me een bord nasi goreng
aangeboden. Ik was al bekend met de Indische manier van ontvangst maar moet toch
wel elke keer weer wennen aan: 'Aduh, wat ben je toch lang ja, en waarom ben je zo bruin
geworden? Hoe gaat het met je moeder, je vader, je broer, de rest van de familie? Heb je al
een vriendin? Wil je misschien een Indisch meisje? Eten ze in Nederland ook zoveel rijst?'
En dat verhoor gaat maar door in een mengelmoes van Bahasa Indonesia, Engels en wat
Nederlands af en toe, met de vreemdste vragen. Maar wat was het heerlijk elke morgen
wakker gemaakt te worden met: 'Jaimie, makan-makan ya!' Als ik beneden kwam, stond
de nasi goreng al klaar met, natuurlijk, een gebakken eitje ernaast! Na Surabaya ging ik
op weg naar Malang om een andere tante op te zoeken, die daar met haar dochter en
haar man woont. De busrit herinnerde me er weer aan hoe druk zo'n reis kan zijn met
schreeuwende, zingende en duwende mensen die de bus in kwamen met eten of een gi
taar, die spullen verkochten of een liedje zongen voor geld. In de bus zat ik, behalve naast
mensen, ook naast een kip, twee hanen, een hond, een scooter en een houten kar. Een
heel andere ervaring na de luxe bussen van Thailand. In Malang aangekomen werd ik op
dezelfde manier ontvangen, alleen deze keer werden er volop nummers gedraaid als: 'Als
sterren aan de hemel staan' en 'Geef mij maar nasi goreng'. Na Malang op weg naar weer
een andere tante in Lumajang achterop de motor van mijn oom. Drie uur lang gereden
met een backpack van zeventien kilo op mijn rug, op de slechtste wegen die ik ooit heb
gezien. Maar de natuur onderweg was prachtig met palmbomen, sawah's, bergen, dikke
jungle en diepe kliffen. Het verblijf in Lumajang ging gepaard met rondleidingen door
het huis; de fotoboeken werden tevoorschijn gehaald en tempo doeloe-verhalen werden
verteld. Ik ontmoette mijn neefje, die mij vol trots aan al z'n vrienden wilde voorstellen.
Mijn neef Lucky, precies even oud als ik, alleen... dertig centimeter korter!
Moesson #3 september 2011.indd 9
september 2011 9
25-08-11 16:00
