Ricky Risolles
oldenborgh
^isolU/s
A well respected man
Ki Hadjar Dewantara
WENDELIEN
OL *GH
BOOK
ECHO
OR
Soewardi Soerjaningrat was samen met Ernest Douwes Dekker
(DéDé) en Tjipto Mangunkusomo één van de voormannen van de
Indische Partij die in het begin van de twintigste eeuw streefde naar
een onafhankelijk, multiraciaal Indonesië. Later zou hij zijn naam
veranderen in Ki Hadjar Dewantara. Onder die naam is hij dan ook
opgenomen in het pantheon van Indonesische nationale helden,
als oprichter van de alternatieve Taman Siswa-scholen. Vanwege
de herdenking van het honderdjarig bestaan van het Koninkrijk der
Nederlanden in 1913, schreef hij het essay 'Als ik eens een Nederlan
der was', waarin hij op ironische wijze en in scherpe bewoordingen
de vinger op de zere plek legde. Nederland was in 1913 honderd jaar
geleden bevrijd van de Fransen. Hoe
verhielden de feestelijk- WENDELIEN
heden zich eigenlijk tot de van
Nederlandse overheersing
van Indië? Was hier geen
sprake van een dubbele
moraal? De overheid liet er
na het verschijnen van 'Als ik
eens Nederlander was'geen
gras over groeien en verban
de Soewardi naar Nederland.
Inmiddels zijn we nog eens
bijna honderd jaar verder, maar blijft de tekst, dankzij zijn ironie, recht
overeind staan. Met deze bijzondere man en zijn opmerkelijke essay
als basis, stelde kunstenaar Wendelien van Oldenborgh een publicatie
samen waarin teksten van anderen als een soort van tags Soewardi's
tekst verrijken en becommentariëren. (wim manuhutu)
59-82
SOEWARDI SOERJANINGRAT
(EN) If I were a Dutchman gg
(NL) Als ik eens Nederlander was g7
(ID) Seandainya Saya Orang Betanda 74
Casco Stemberg FWss
A Well Respected Man or Book of Echoes
Wendelien van Oldenborgh
Electric Palm Tree Textbook no. 7
Casco/Sternberg Press: 144 pag. (paperback)
ISBN gy8 7 934705 22 7
Prijs: 18,-
Als er één ding is waar ik geen genoeg van kèn
krijgen en standaard laat doen als ik weer in
Indonesia ben, dan is het wel: pitjat! Ofwel
massage... en dan niet één, maar standaard
twee uur. Dus zo ook weer vandaag.
In Belanda af en toe ik probeer, maar ma-hal
dese!
Hier sekarang op Bali, 150 duizend rupiah en
je ben klaar voor twee uur. Alleen dan wel de
èchte hè, niet zoals die lui kè in Pattaya Thailan!
Maar toch, het besef dat een vreemde njonja
jou met olie insmeer en dan met haar handen
over jouw lichaam wrijf, doet toch wel wat
met jou! En desondanks mijn naam anders
doet vermoeden, is Ricky Risolles wel deg'luk
gemaak van vlees bloed.
Het eerste uur, tidak apa apa. Ik lig op mijn
buik. Totalen ontspanning en puur genieten,
met gedachtes zoals: Waarom doe ik dit niet
vaker in Hollan? (Oma spreek: Omdat je ben te
gierig voor jouzel-luf, Ricky.)
Maar na 55 minuten massage, begin ik te
beseffen dat ze nu ieder momèn ken gaan
vragen om mijzelf om te draaien. Of zoals ze in
hun besten English zeggen: 'Okay, plies toern
arouwned'. Probleem: mijn lemper is allang
niet meer van dezelfde grootte als bij mijn
onschuldige binnenkoms en hoe dan als ik
moet omdraaien? Maloe toch dese! Dus snel,
ik concentreer mij en denk: vuilniszakken, vuil
niszakken, ijsberg, ijsberg, tante Deetje, tante
Deetje... Godkoleren, het werk! Mijn lemper is
een sumpia geworden! Zelfverzeker, ik draai
mij om, ga liggen op mijn rug, krijg weer een
glimlach op mijn gezich en keer terug in mijn
ontspannen gedachtes.
Door een kier van mijn oog, zie ik een grote ver
legen glimlach op haar gezich, staren naar het
centrum van mijn lichaam, terwijl ze doorgaat
met het pitjat van mijn rechter bovenbeen. En
plots bedenk ik mijn eigen: Is een sumpia ei
genlijk wel beter?! Ach, soedah... morgen lig ik
weer op de tafel van een and're massagesalon.
Sampai jumpa lagi!
Filmpjes van Ricky Risolles staan op YouTube
6 Moesson
23-09-11 12:29
