interview
Amsterdam waar hij nog altijd optreedt, viel hij vrijwel direct op door
zijn brutaliteit en zijn ogenschijnlijk plotselinge uitvallen waarmee hij
andere comedians een hak probeerde te zetten. Op zulke momenten
verscheen er een blik in zijn ogen, die hem veranderde van een 'soort
dikke Wibi Soerjadi' in een 'kleine destructieve pinda' - de kwalifica
ties zijn van hemzelf - alsof hij ineens mata gelap was geworden.
Moesson is dus voorbereid als Daniël Arends drie minuten te laat de
afgesproken locatie binnenstapt, zich daarvoor omstandig veront
schuldigt, aan de serveerster vraagt waarom ze zo boos kijkt en
vervolgens van de fotografe alles wil weten over het herstel van haar
lichaam, wanneer hij heeft gehoord dat ze twee kleine kinderen
heeft. Zijn vriendin verwacht in april ook een kindje.
In Joko 79 vertelde hij al dat hij een extreem korte concentratieboog
heeft - 'het is meer een concentratiepunt' - en dat hij gauw zijn
interesse verliest. Dus als hij weer zit en de rust enigszins is terugge
keerd, zegt hij: 'Je moet me tot orde roepen, ik ben snel afgeleid. Wat
is je vraag?'
'Waarom ik daar op het podium ben gaan staan? De reden daarvoor
verandert naarmate je je ontwikkelt. Stand-up comedy werkt op de
lach. Dat is de snelste weg naar bevestiging. Daar begint het natuur
lijk allemaal mee. Dat geldt voor iedereen die verlegen is. Het begint
met leuk en aardig gevonden willen worden. Natuurlijk. Maar op het
moment dat je klaar bent met compenseren wat dan? Als jij de vrouw
die je altijd hebt gewild, veroverd hebt, dan begint het werk toch pas?
Dan kun je niet meer vragen: waarom ben je bij die vrouw waarmee
je nu al twaalf jaar bent? Wat is er nou zo leuk aan haar? Het ant
woord daarop is te ingewikkeld. Ik weet nog wel wat ik zo gaaf vond
toen ik op haar afstapte, maar we zitten nu toch in een totaal andere
situatie. Dat is bij comedy ook zo. De situatie is compleet veranderd.'
De laatste voorstellingen van zijn derde programma Blessuretijd
heeft hij net achter de rug. De Kleine Komedie, waar ook tv-opnamen
werden gemaakt (het programma werd 23 maart jl. uitgezonden)
was driemaal uitverkocht. Zingen, zoals hij nog in de vorige twee
programma's deed, laat hij ditmaal achterwege. Hij komt op en
terwijl hij een paar potjes pool tegen zichzelf speelt, praat hij tegen
zijn publiek. Als een stand-up comedian die laat zien dat de wereld
echt niet zo leuk is, maar hoe grappig dat kan zijn. Zo rekent hij af
met het milieu waar hij als kind opgroeide. Bij de kakkers, in het Gooi.
'Als je ergens opgroeit heb je nooit in de gaten wat er werkelijk aan
de hand is, al heb ik me altijd wel een beetje onprettig gevoeld in
de hockeyteams waarin ik speelde en als ik daar op de tennisbaan
stond. Het was ook prima hoor. Het is een prachtig gebied om in op te
groeien en mijn ouders zijn heel oké, maar de manier waarop mensen
daar de verkeerde dingen belangrijk vinden, dat is echt triest. Het
is een en al minderwaardigheidscomplex. Net iets te blij zijn met je
rijkdom, omdat je eigenlijk helemaal niet zo rijk bent. En die rijkdom
dan gaan etaleren. Het is het soort mensen dat als groep meer durft
dan als individu. Dat moet je altijd wantrouwen. Als ik met een groep
ben, ben ik daar altijd scherp op: Zeg en doe ik nu wel dingen die ik
in mijn eentje ook zou doen? Ik wil heus wel dat mensen mij leuk en
aardig vinden, maar dan wel op mijn voorwaarden. Anders heb je er
helemaal niks aan. Het ergste wat je kan overkomen is dat mensen
je mogen om iets wat je niet bent. Dat lijkt me heel ingewikkeld. Er
zijn heel veel cabaretiers die wel succes hebben, maar die dat succes
hebben opgebouwd door middel van pleasen. Die kijken alleen als een
soort zakenman naar wat mensen leuk vinden en spelen daarop in.
Dat snap ik niet. Dan ben je zo hard op zoek naar respect van de bui
tenwereld, en dan krijg je het en dan weet je nog niet wat je daarmee
moet doen. Mensen die naar mij komen kijken hebben geen idee wat
ze van me willen. Dat bepalen ze ook niet, dat bepaal ik. Ik bepaal wat
goed is voor mijn publiek.'
Hij vindt het daarom ook vreselijk als mensen hem alleen maar als
'die Indonesische cabaretier' zouden zien en de zaal elke avond vol
zou zitten met Indonesiërs. 'Dan zou ik me niet serieus genomen
voelen. Ik spreek mensen aan. Ik zie weleens singer-songwriters op
wie alleen vrouwen afkomen. Bij een zanger als John Mayer staan er
alleen maar vrouwen vooraan. Dan ga je jezelf toch serieus afvragen:
Wat ben ik aan het maken? Ik had net zo goed een pedicuresalon kun
nen beginnen. Ik heb thuis een hele stapel dvd's met documentaires
over Indonesië. Die kijk ik best wel vaak, omdat ik graag de Indonesi
sche taal hoor, omdat ik graag Indonesische mensen zie, ik zie Jakarta
graag, maar uiteindelijk zit er geen enkele documentaire bij die ik
goed vind. Nou, ik wil niet dat de mensen zo naar mij kijken.'
Heeft hij er dan geen moeite mee dat hij nu wordt geïnterviewd voor
Moesson, waarin afkomst wel altijd ter zake doet? 'Nee. Sterker nog.
Ik weet waarvoor het is. Ik heb ja gezegd. Dan neem ik me voor dat ik
vandaag een interview heb met Moesson. Als jij het alleen maar al-
14 Moesson
Moesson #10 april 2012.indd 14
29-03-12 14:51
