Column!!!!!!!
Bloem op Bali
samp
FUNGI AL
kuckws
u)vw raww
«•AFTIKTOW
w( awi
BRWN^U
6UNUNGTE0
ÜIENGUS
1<P.70(
VICTORIA
BITTER
BEER Rra
Er zijn in 1977 nog weinig restaurants, weinig echte hotels, en nauwe
lijks winkels in Kuta. De vrouwen met hun spullen op het hoofd, de
gespierde mannen met een lenige soepele tred, altijd net zo noncha
lant gekleed als hun Westerse bezoekers, zijn niet alleen langer dan
de gemiddelde Javaan, maar lijken met veel meer zelfvertrouwen en
trots op hun cultuur door het leven te stappen. Australische vrouwen,
met Balinezen getrouwd, vallen nauwelijks op tussen de Balinese.
Ook zij hebben hun haar opgestoken, en dragen kleurrijke traditio
nele kledij in de optocht naar de tempel. Alleen hebben zij minder
offerschalen op het hoofd gestapeld en gebruiken er hun handen bij.
Eirtd april 2012 verschijnt 'Het £ali van Bloem
urn literaire reisgids over Bafc met f°tos van lvan
Wolff ers die hij tijdens h«n bezoeken aan B<*li
in de afgelopen 35 jaar go^aakt h^fft |n deze
column schrijft Marion BW °ver h°e zij bij kw
eerste bezoek aan Bali de veWW Wen
Java en Bali ervoer.
popmuziek, platen die wij thuis ook in de kast hebben staan en die
we, zo merken we, meer hebben gemist dan we vooraf hadden ver
moed dat mogelijk was. Precies die mengeling van westerse moderne
gemakken en Balinese schoonheid maakt het daar zo aangenaam
vertoeven.
Het populairste restaurant van Kuta is Made's warung. De eigena
res is een Balinese die luistert naar de naam Made. De warung is
oorspronkelijk van haar moeder en grootmoeder, maar sinds Made
met Peter, een Nederlander, getrouwd is, beheren Made en Peter het
restaurant. Wij zijn daar bijna elke avond te vinden vanwege de over
heerlijke nasi campur. Je kunt er zowel Balinees als Indonesisch eten,
maar er worden ook westerse gerechten geserveerd. De warung lijkt
veel op de traditionele Indonesische warung, maar is groter, comfor
tabeler en heeft een licht westers tintje. Ze draaien er vertrouwde
Opvallend op Bali is het oog voor detail, de liefde en aandacht voor
kinderen, en de gastvrijheid. Jonge Balinese mannen plukken rode en
witte bloemen die ze achter mijn en mijn zoons oor schuiven. Op tafel
bij onze kamer wordt elke dag de geurende cempaka bloem op een
schoteltje neergelegd. We worden als gezin opgenomen door de fami
lie van de gebroeders die de losmen beheren. Overdag lopen ze met
onze zoon op hun schouders alsof hij hun eigen broertje is. 's Avonds
tokkelen de broers op hun gitaar liedjes van de Beatles, Bob Dylan en
Neil Young, terwijl ze Balinese wiet roken.
Een van de kamers van de losmen wordt gehuurd door een aan
heroïne verslaafde Fransman. Hij komt nooit buiten, maar soms gaan
er midden op de dag een paar westerse vrienden naar binnen en blijft
het daar ondanks de aanloop merkwaardig stil. Ik maak me zorgen
als ik daar een Balinese jongen, die er
een paar keer per dag in bananenblad
verpakte maaltijden brengt, ook zie
binnengaan en hem eveneens pas na
uren weer naar buiten zie komen. Bali
lijkt in niets op Java, ook in dit opzicht
niet.
Wordt volgende maand vervolgd
april 2012 45
Moesson #10 april 2012.indd 45 29-03-12 14:54
