Column
Dat Indo's af en toe een vreemde manier van
uitleggen hebben, blijk wel weer uit het fol-
gende. Niet so lang geleden, zat ik er mee in
mijn perut, dat ik nog sófeel wil doen. Ricky
TV opnames, website www.rickyrisolles.nl
onwikk'len, Moesson-column srijven en Rudi
van Dalm smeken of hij een lied met mij wil
opnemen. Welken als eerste en hoe dan?
Structuur in mijn kepala onbreek, rust voor
oversig onbreek. Wat is nou het belangrijkste
waar ik rekening mee moet houden? Want
saya tidak tahu!
Met desen frustrasi zit ik bij mijn oom op de
bank: 'Was ik maar in Indonesië, dan ging het
allemaal féél makk'lukker.'
'Ach, KLÈTS!' seg mijn oom. 'Luister. Je weet,
eind jaren '80 werkte jouw oom nog op een
inmense tanker. Dese voer op en af van Sin
gapore. En al jouw ooms werkten op schepen
of booreilanden. Zelf ik was kok. Niet veel
later chèf-kok en geëindig als hofmeester. Ja,
dese Indo had ook ambisi!
Maar werken op een schip is hard, zwaar. Je
moet tegen een stootje kunnen, snap je? Al
had ik bijna nooit problemen, wan die lui
fonden mijn eten goed en zoals se sèggen:
Niet de kapitein, maar het eten bepaal de
sfeer op een schip.
Tog was er één fèn, die altijd liep te seiken.
Er ging géén dag voorbij of er was wel wat...
dan weer te pedis, dan weer te flauw, sudah.
Ik was helemaal done with die fèn.
Maar ik wilde geen ruzie, want het was een
boom van een kerel kè 2.18 en breed!
Tot hij op een dag sei: "Hé, kèn jij niks anders
koken dan dit apenvoedsel?" Kijk, als hij het
over het eten van jouw tante Deetje had, dan
kèn ik nog begrijpen, maar over mijn sajoer
lodèh? Ik werd woest! De crew moest tussen
ons inspringen om ons uit elkaar te halen en
net voor dat luk: Tjedorrr! Hij geef mij een
linkse op mijn kaak. God, wat kon die fent lel
len. 23 jaar op een schip en voor de eersten
keer zag ik alles bewegen!
Dit kon ik niet over mijn kan laten gaan,
maar ik moes wachten, wan 1 op 1, ik ferlies.
Maar ik wist, standaard 20 minuten na het
eten, die fèn moet altijd berak. Dus 3 dagen
na het insidèn, wachtte ik in het hokje
ernaas. Ik hoor hem, KLIK, deur dicht, KLANG,
bril omlaag, KLINGTJINGKLING, zijn riem los
en broek naar beneën en TOED, hij zit. Op dat
momèn, ik TRAP die deur open!!
Die fèn, hij kijk mij aan, met broek op zijn en
kels en mond en ogen wijd open van schrik.
en ik lel hem 3 keer op sijn gesig: DALL! DALL!
DALL! Die fèn, hij zak in elkaar en heb nooit
meer las van hem gehad.'
Mijn oom hang achterover, met zijn handen
in zijn nek en een voldane smile op sijn gesig.
Ik gok, dat hij weer even die fèn voor zich zag.
Ik sèg: 'Maar oom. hoe los ik met dit verhaal
mijn problemen op?'
Hij sèg: 'Alles draait om timing, Ricky.'
Sampai jumpa lagi,
Op 26,27 en 28 mei treedt Ricky op in de Bengkel
tijdens de Tong Tong Fair.
mei 2012 11
Moesson #11 mei 2012.indd 11
26-04-12 17:33
