f *<n3v
I
De Fröbelschool inSoerabaja
indische schoolfoto 0
Reacties graag naar: elizapa32@gmail.com
Moesson #12 juni 2012.indd 19
juni 2012 19
24-05-12 22:17
Eliza Thomson herinnert zich de periode op de Fröbelschool in Soerabaja
(1937) met juffrouw Van der Meenen als een hele fijne tijd. Eliza, door
klasgenootjesEllie genoemd, ishet staandeblondemeisjemet dezwarte
strik, derde van links. 'Ik kon niet wachten, ik bleef maar vragen: Wanneer
magiknaar school?Erwerd veelvoorgelezenen waser iets tevieren, dan
werd dat zeker gedaan. Ik herinner me de geboorte van prinses Beatrix. Wij
kregen toenallemaaleenvlaggetjemet eenwimpel vanzuurstokspul. Gek
was ik daar op.'
De foto van de tweede klas lagere school met meneer De Geus in Soerabaja
is uit 1941. 'Dit moet vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog
zijn geweest. Ik denk dat we Koninginnedag vierden. Ik speelde vaak met
Hans Duurvoort, het jongetje vooraan in het matrozenpakje. Hij had een
Surinaamse vader en een Nederlandse moeder. Zijn zusje Floor Duurvoort
is nog steeds mijn vriendin. Een keer per jaar bezoek ik haar in Limburg
en halen we herinneringen op. Helaas is Hans overleden.' Eliza is op de
foto het blonde meisje in dezelfde rij als Hans, derde van links. De Tweede
Wereldoorlog brak uit en Eliza werd met haar familie vervoerd naar kamp
Bangkong in Semarang. Er volgde een 24-uur lange treinrit met geblin-
deerderameninde tropischehitte.'Ikmoest alsn-jarigemeisje het land
bewerken, want voor de Japanner was je dan volwassen. Voor jongetjes
golddat alvanaf 10jaar. Mijnvaderdiebijde marinewerkteontkwamaan
de oorlog. Wij wisten van elkaar niet waar we zaten.' Het gezin werd na
deoorloginSingapore herenigd. Overhaar kampervaringen schreef Eliza
Thomson het boek Setengah Mati, wat halfdood betekent. De titel verwijst
naar debijnaam vanhet Japansekamphoofddiemensen somshalfdood
sloeg. Vreemd genoeg heeft Eliza aan het Japanse kamphoofd haar leven
te danken. 'Ik leed aan hongeroedeem. Mijn moeder klampte een kamparts
aan. Die kon niets voor mij doen zei hij. Tegen de regels in ging Eliza's moe
der naar een andere kamparts. Hij sprak de kampcommandant aan. "Jullie
houden toch zo van kinderen? Zorg dan dat dit kind te eten krijgt." Drie
maanden lang kreeg Eliza normaal voedsel. Hierdoor heeft zij uiteindelijk
het kamp overleefd. 'Dat is heel tegenstrijdig en dubbel. Maar wat ben ik
blij dat ik leef.' (lynda muller)
