monds zijn wereldwijd een begrip met 'Ramona'. Ook Sandra Reemer
neemt in 1962 haar allereerste plaatje op.
'Het eindigde in 1963 doordat mijn broer de baard in de keel kreeg en
toen waren we niet meer interessant voor de platenmaatschappij. Nou
moet ik ook eerlijk zegen dat mijn vader een heel goede vader was,
maar niet de manager die ons kon begeleiden in een nieuwe situatie.
Met een bassist en drummer zijn we verder gegaan onder de naam
Candy Kids. Zoals zoveel andere bands in Nederland speelden we
nummers die op dat moment in de top tien stonden, van The Who, The
Hollies en van The Beatles. We hebben zelfs in het voorprogramma ge
speeld van het legendarische concert van The Beatles in die veilinghal
in Blokker. Dat was fantastisch. Het was een enorm grote hal, dus we
hadden extra apparatuur nodig. Muziekhandel De Vreng op de Nieu-
wendijk heeft voor ons in Blokker grote Gibson versterkers neergezet,
zodat we toch wat geluid konden produceren. In die tijd werd je niet
uitversterkt, waren er geen monitoren. Zelfs The Beatles hadden dat
niet. Gewoon spelen, gaan! We hebben vier, vijf nummers gespeeld.
The Hot Jumpers uit Den Haag waren er ook. Die hebben ons trou
wens verscheidene keren begeleid toen we nog geen band hadden.
Ik ben blij dat ik die periode heb meegemaakt, dat er zoveel bandjes
waren en dat er overal wat viel te beleven. Als ik bedenk hoeveel tijd
ik op de Zeedijk heb doorgebracht. Dat was geweldig begin jaren
zestig, in elk café speelde daar in het weekend een live band. Vaak
Indische bandjes.
In Duitsland kon je echt als professioneel musicus leven. Zoals zoveel
Indische en Molukse jongens toen, wilde ik daar ook naar toe. Maar
mijn ouders gingen er niet mee akkoord. Of ik iets heb gemist, weet
ik niet, het had een succes of een fiasco kunnen zijn. Mijn broer en
ik zijn gestopt met The Candy Kids. We hebben aanvankelijk nog
samengespeeld in een Indogroep uit Deventer, maar hebben een
andere loopbaan gekozen, ik financial controller en hij is bij de ABN-
Amrobank terechtgekomen.
Tegenwoordig zit ik nog steeds in een band, de M-Break Partyband.
We doen redelijk veel soul van de jaren zeventig en tachtig: Earth
Wind Fire, vind ik wel lekker spelen. Bij mij thuis staan een Fender
stratocaster, een Gibson Les Paul Classic, een Gibson Les Paul Custom
en een semi-akoestische Takamine. Daarop kan ik best wel een aardig
stukje solo wegspelen, maar toen ik klein was, speelde ik stukken be
ter dan nu. Vanaf mijn achtste jaar was ik dagelijks met muziek bezig.
Ik stond op en ging naar bed met mijn gitaar.
Je vraagt me wat ik echt het liefst zelf speel? Rock-'n-roll a la 'Great
Balls of Fire'. Je zou me dus toch een oude Indorocker kunnen noe
men, haha.' 0
44 Moesson
Moesson #12 juni 2012.indd 44
24-05-
•12
22:20
