m
h
l
9
W
A
Toekang boto
RECENSIE
'Toen ik nog in Indonesië was, maakte ik
heel wat plannen, maar die zijn nu alweer
getorpedeerd, want het blijkt dat ik helemaal
geen diploma's heb. Je zou zo zeggen: als je
verstand hebt van lectuur en van de markt
voor lectuur, dan zou je aan een bescheiden
uitgeverijtje kunnen beginnen. Mag niet.
Voor uitgever moet je studeren en examen
doen. Je zou zo zeggen: als ik bakpauw ga
verkopen, dan kan daar toch niemand be
zwaar tegen hebben. Dat denk je maar. Ik zal
middels examens moeten kunnen aantonen
dat ik a. kan koken en bakken, b. dat ik kook-
sels en baksels kan en mag verkopen. Niets
gaat 'zo maar' in Holland.
Je denkt dan misschien: word in hemelsnaam
het eenvoudigste in de wereld: word toekang
botol. Je denkt maar dat zoiets kan. Ook een
voddenraper moet op een cursus vakken
nis opdoen. Je moet toch wel warenkennis
hebben en weten hoeveel soorten textiel
er alzo zijn en wat het verschil is tussen
giet- en smeedijzer en waar dit ijzer alzo
vandaan kan komen. En zo is het met nog
meer stoffen. Bovendien moet je natuurlijk
kunnen rekenen. Ook dat moet je volgens de
geordende wijze kunnen doen. Je moet een
beetje boekhouding studeren. Na soedah
lah, je blokt maar tijdje voor toekang botol
en als je eindelijk slaagt, ga je werken. Denk
je. Als beginneling in het zeer belangrijke
en verantwoordelijke vak van voddenraper
kan je natuurlijk niet direct op de argeloze
mensheid worden losgelaten. Eerst moet je
een jaar meelopen met een gediplomeerd,
ervaren toekang botol en dan pas eindelijk
mag je zelfstandig je bedrijf uitoefenen.'
Fragment uit Een land met gesloten deuren
juli 2012 15
Moesson #1 juli 2012.indd 15
29-06-12 11:22
