Het Lourdes van Java Met oud-president Habibie in een Beierse Stube Zelfportret Juul Mensinga, abonnementen (1994-heden) Armando Ello, fotograaf (2004-heden) Sjors Bos, redacteur en freelancer (2002-heden) Onderdrukte emotie is niets voor mij' Het Lourdes van Java Het interview dat ik hield met oud-president Habibie zal me altijd bijblijven. Ik bezocht hem thuis in München. Voordat het inter view begon, moest ik eerst zijn fotoalbums bekijken. Habibie schudt handen met Hel mut Kohl, Habibie op de koffie bij Margaret Thatcher. En nog een foto samen met Bill Clinton, zonder sigaar. De koekjes die op tafel stonden, waren door zijn vrouw gebakken. Na het interview, nodigde hij me uit om een hapje te eten. We reden in zijn geblindeerde Mercedes met voorin twee kleerkasten van de Indonesische geheime dienst naar een authentieke Beierste Stube. Voor de gelegen heid had hij een Beiers hoedje (met veer!) en een bijpassend jasje aangetrokken. Wat ik die avond gegeten heb, weet ik niet meer. Wel weet ik nog dat ik me tijdens het eten telkens afvroeg wat de twee geheim agenten aan het doen waren. Mijn opnameapparaat lag in de achterbak en ik had geen zicht op de auto. Na het eten reed de Mercedes terug naar Habibie's riante huis. Hij stond erop dat de twee kleerkasten me vervolgens naar het station reden zodat ik zeker wist dat ik mijn nachttrein terug naar Nederland zou halen. De kleerkasten, strak in het pak, begeleid den me tot aan het perron en droegen mijn koffers. Die dag voelde ik heel even hoe het is om president te zijn. Eenmaal in de trein controleerde ik direct mijn opnames en aan tekeningen. Gelukkig, ze waren er nog. 'Doe wat je wil,' zei mijn moeder als het gesprek ging over wat ik later zou worden. De redactie van Moesson is net zo. Ik krijg alle 'creatieve' vrijheid. 'Zie maar... en als het niet lukt dan is het onze schuld', zeggen ze dan. Die vrijheid voelt als een extra verantwoor delijkheid naar de lezer toe. Door onderwer pen op jouw manier te benaderen, kun je emotionele reacties oproepen. Ik wil daarom altijd voorzichtig zijn en mijn onderwerp begrijpen. Door het ontelbare aantal portret ten dat ik voor Moesson heb mogen maken, ben ik gegroeid als fotograaf. Sterker nog, de ervaringen die ik er opdoe, hebben mijn carrière bepaald. Ik ben er meer door gaan begrijpen van mezelf, van mijn familie en van de Indo's in Nederland. Elk portret is me even dierbaar, hoewel een aantal me in het bijzonder is bijgebleven. Eén is van een balle rina. Toen deze prachtvrouw de deur opende, was ik verrast omdat ik een heel ander beeld van haar in mijn hoofd had, door een ander portret dat ik eerder had gezien van haar. Haar zachte en bescheiden persoonlijkheid zorgde dat ik alleen nog maar meer onder de indruk was van haar. Ze was zelf nog zenuwachtiger dan ik. Na anderhalf rolletje te hebben geschoten, nam ik met een goed gevoel afscheid. In de auto realiseerde ik me dat ik het werk hier voor doe. De sfeer van de ontmoeting op de camera vast proberen te leggen. In wezen is elke ontmoeting een zelfportret. Moesson #1 juli 2012.indd 17 In het Oost-Javaanse Balongsari, de plek die de bijnaam 'Lourdes van Java' heeft gekre gen, is de legende rondom het wonderjonge- tje Ponari ontstaan. Ponari zou in het bezit zijn gekomen van een steen met bovennatuurlijke krachten, die zieken en gehandicapten zou genezen. In februari 2009 werd Ponari een nationaal fenomeen: vanuit alle windstreken van Indonesië kwamen mensen naar Balongsari voor een flesje'Ponari sweat' en daar betaalden zij dan rijkelijk voor. Ponari sweat is water dat in aanraking is geweest met Ponari's steen. Kritiek leidde tot een verbod, maar Ponari ging toch door. Ook voor de ouders van Ponari was het economisch voordeel te groot. Een boeiend verhaal in Moesson, vond ik. Hoe kunnen mensen geloven dat een wondersteen je kan genezen? Ik persoonlijk geloof dat je voor ge nezing moet bidden tot God en dat je jezelf openstelt voor hem. Daarnaast doet het me verdriet dat de ene mens de wanhoop van de ander misbruikt om er geld aan te verdienen. In Indonesië heerst natuurlijk veel armoede en ziekte, maar ik geloof dat als jij je hart aan God overgeeft, hij wonderen zal verrichten. juli 2012 17 29-06-12 11:23

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2012 | | pagina 17