Introvert
Leny Rufi, toekang oeroes van de redaksi
(1995-heden)
Wie woont er nu op Sampit?
Wat doet een Hollandse bij een Indisch
tijdschrift?, zult u zich afvragen. Dat vroeg
Vivian Boon zich in 1995 ook af toen ik me
als vrijwilliger meldde. Na zeven jaar in Indo
nesië gewoond te hebben, maar door vooral
mijn Indische man, had en heeft de Indische
gemeenschap mijn grote interesse. Waar
kun je dan beter werken dan bij Moesson?
Nu, vele jaren verder, heb ik daar nog geen
moment spijt van gehad. Gevraagd naar een
opvallend artikel, moet ik Sampit, wie woont
er nu op Sampit noemen, geschreven door
de moeder aller Moesson's Lilian Ducelle.
Wat zij in haar artikelenreeks schreef, daarbij
verbleekten de jaren die ik met Han, mijn
man, daarvoor en daarna meemaakte in de
diverse buitenlanden. Zij inspireerde mij ook
een e-mail naar Moesson te sturen over onze
belevenissen toen Han in Jemen werkte.
'Brandend zand' werd toen werkelijkheid. Als
beste artikel moet ik het interview van Mar
jolein van Asdonck noemen dat zij vorig jaar
had met Alfred Birney. Werkelijk fenomenaal
zoals ze hem bij de kladden pakte. Genoten
heb ik ervan. Jammer dat ze de journalistieke
prijs De Tegel net niet heeft gewonnen. Ze
had hem verdiend!
Remona Poortman,
illustratrice (2010-heden)
Kung fu
Het verhaal 'Introvert' van Servaas Matur-
bongs sprak me erg aan. Heel aangrijpend. Ik
vond het ook erg filmisch geschreven met ty
perende details waardoor ik al gauw een idee
kreeg voor de illustratie. Daarnaast deden
de verwijzingen naar kung-fu films, kleding,
strips en de discotheken in de buurt van
Heerlen mij denken aan hoe het moet zijn
geweest voor de generatie van mijn ouders
en hun Molukse, Indische en Hollandse vrien
den, en wat een zoektocht het voor ze moet
zijn geweest samen een plekje te vinden.
Herman Keppy, freelancer (2007-heden)
Herman loves Jane Seymour
Heeft zij ook iets met tanah yang
kucinta? Dat is mijn ding, verras
sende verhalen waarbij je zegt: wauw, toch
weer Indië! Ik kan dat krijgen als Frans Lei-
delmeijer een prachtig kunstwerk beschrijft,
gemaakt door een doodgewone Indo. Of als
Ricci Scheldwacht acteur Willem Nijholt, met
die mooie stem, heeft geïnterviewd. En dan
beperk ik me hier tot twee auteurs van de
afgelopen jaren die voor Moesson schrijven.
Uiteraard zijn er meer, niet te vergeten Tjalie
Robinson himself. De kwaliteit van Moes
son is de laatste tijd enorm toegenomen,
zeker met op de reservebank schrijvers als
Marion Bloem en Alfred Birney. Anders als
het jongetje toen, zittend voor de tv, mag ik
nu meedoen en dat is een eer en genoegen.
Alleen Geert Onno Prins, waarom heb jij Jane
geïnterviewd en mocht ik niet?
Jape Seymour
"cht van haar rnoejsi
overdej
SAMPIT, wit woont er mi
op sampii
NIEUW leven
IN EEN NIEUW HUIS
juli 2012 29
Moesson #1 juli 2012.indd 29 29-06-12 11:25
In de jaren zeventig van de vorige
eeuw volgde iedereen de tv-serie
The Onedin Line. Voor jongetjes
als ik aanleiding om definitief uit
de kast te komen als hetero, want
verliefd op Jane Seymour, de vrou
welijke hoofdrolspeler. Je groeit
op, krijgt meer interesses, die voor
Indonesië bijna net zo onstuimig
als de liefde en dan opeens staat
in Moesson een interview met die
jeugddroom (augustus 2011). Wat?
