'Het was echt een
klein paradijs hier'
Nederlands van hen te leren.' Zijn Spaanse
accent geeft de Nederlandse woorden een
zachte klank. 'Voor El Atabal was het een
mooie tijd toen de Indische mensen hier
kwamen wonen. De urbanisatie was één
grote tuin. Je kon er mooi doorheen wan
delen, het was echt een klein paradijs hier.
Nergens anders in Spanje vind je zulke grote
tuinen.'
Alfonso herinnert zich de namen van de ge
zinnen die hier naartoe kwamen. De meeste
mensen waren tussen de vijftig en zestig jaar,
maar sommige brachten ook hun kinderen
mee. Het merendeel verbleef gedurende het
hele jaar in El Atabal, en anderen kwamen
voor de wintermaanden over uit Nederland.
Als ze ouder werden en verzorging nodig had
den, kozen ze ervoor om toch weer terug te
gaan. Of als een partner kwam te overlijden,
keerde de weduwe of weduwnaar ook terug
om dichter bij familie te zijn. Zo nam het aan
tal Indische mensen in El Atabal steeds meer
42 Moesson - ioooste nummer
Moesson #1 juli 2012.indd 42
af. Wanneer er huizen in de verkoop kwamen,
kochten Spanjaarden de woningen op. 'Het
was een goede combinatie, de Spanjaarden
en de Indische mensen. Beiden zijn warm. Ze
maakten contact met elkaar. Ook al spraken
de Indische mensen de taal niet,' vertelt
Alfonso. 'Als je voorbij kwam, hoorde je ze
roepen vanuit hun tuin "Buenos dias, buenos
tardes", maar dat was het wel.'
Hij ziet ze nog bezig in hun tuin. Dat was
volgens hem het belangrijkste dat ze hier in
Spanje hadden teruggekregen van Indië; een
tuin met een tuinman. En hun eigen werkster.
'Als we ooit naar Spanje gaan verhuizen,
dan niet naar El Atabal,' zei Leon Pecasse
(82) toen hij en zijn vrouw Annie (87) voor
drie maanden op proef gingen wonen in
Spanje in 1970. Voor de gezondheid van Leon
raadde zijn arts hem aan om naar een land te
verhuizen met een stabiel klimaat. El Atabal
had als wijk van Malaga zeker een goed
klimaat, maar Leon en Annie vonden de sfeer
niet prettig. 'Je voelde dat er onenigheid was.
Iedereen had perkara's met elkaar.' Inmiddels
wonen Leon en Annie er al bijna veertig jaar
en is dit ook de plek waar ze willen blijven.
De onvrede van de Indische bewoners van
El Atabal zakte al snel, toen ze eenmaal hun
nieuwe plek hadden ingericht. Leon ging
medicijnen studeren in Spanje en de Indische
mensen wisten hem dan ook snel te vinden
voor al hun vragen. Zo leerden hij en zijn
vrouw veel van de gezinnen kennen en hoor
den zij de verhalen over Indië. Bij binnen
komst in het huis van Leon en Annie voel je
hoe het land ook hen heeft geraakt: wajang
poppen in de boekenkast, verfijnd Balinees
houtwerk, een kris omhuld met zwart leer,
een angklung. Het zijn cadeaus van Indische
vrienden en aandenken aan hun eigen reizen
door het land van hun oude buren.
'Zij leefden eigenlijk in Indonesië. Zij zijn
Indonesië nooit ontworteld. Dat merkte je
aan alles.' Leon neemt een slokje van zijn
29-06-12 11:26
