Liesbeth List
Indische dochters
Spannend boek
Frédérique Bosch-Vlamings,
fotografe (2006-heden)
Ergens aan het einde van de middag in het
najaar van 2011, kwam ik bij Liesbeth List
op haar prachtige, lichte appartement. Ik
vond haar meteen een ontzettend indruk
wekkende en hartelijke persoonlijkheid.
Misschien verwachtte ze niet zo heel veel
van mijn fotografie, aangezien ik maar een
klein tasje bij me had, met daarin alleen
mijn camera en twee lenzen. Liesbeth bleek
vanaf de eerste foto zo professioneel en
zo'n doorgewinterd model wat het voor mij
ontzettend fijn maakte. Ik was eigenlijk zo
klaar en binnen een mum van tijd stond ik
weer buiten. Ik heb wel nog even afgespro
ken dat ik de foto's eerst aan haar zou tonen
voor ze in Moesson kwamen. Ondanks dat ik
zelf enorm tevreden was met het resultaat,
verwachtte ik stiekem dat ze misschien wel
een beetje kritisch zou zijn. Er volgde geen
mailtje terug maar de volgende dag ging de
telefoon en dat was Liesbeth. In al die jaren
heb ik nog nooit iemand aan de telefoon
gehad die zo ontzettend laaiend enthousiast
en complimenteus was. Ze sprong bijna door
de telefoon van blijdschap. Dat ze de moeite
nam om mij te bellen, vond ik al een ding,
maar dat ze zo haar blijdschap zo spontaan
uitte, vond ik zo bijzonder van haar. Later
heeft ze mij een referentie gestuurd waarin
ze schreef al door velen te zijn geportret
teerd maar dat deze foto's de mooiste ooit
gemaakt zijn volgens haar. Een ongelooflijk
mooi compliment natuurlijk.
Alfred Lappain, financiële adminstratie
(2007-heden)
Mijn interesse gaat vooral uit naar de hui
dige generatie. Hoe zij het 'Indisch-zijn' erva
ren en hoe zij omgaan met de ervaringen en
verhalen van de oudere generaties. Waar ik
zelf dan ook met veel plezier aan terugdenk,
is de reportage over Hollandse vaders en
hun Indische dochter. Daar deed ik aan mee,
samen met onze dochter Denise.
Inmiddels heeft Denise zelf een zoontje,
Willem. In onze kleinzoon herkennen mijn
vrouw Astrid en ik ook Indische trekjes.
48 Moesson - 1000tte nummer
Moesson #1 juli 2012.indd 48
Als ik een keer in Sassenheim ben, moet ik
hem zeker een bezoek brengen. Een tour zou
Otto van Zuijlen me geven, als dank voor het
gesprek met hem over zijn Indische school
foto. Mijn eerste interview voor Moesson
was dat, en een gedenkwaardige. Zo heeft
iedereen die ik heb gesproken over zijn of
haar schooltijd indruk gemaakt. De een doet
een biografie met grimmige kantjes
uit de doeken, de ander blijkt nu nog
vol jongensachtige verlegenheid te
zijn. En een hoop stoute dingen zijn
er uitgehaald. Tóch hoor ik vaak dat
de eerste generatie zich niet thuis
voelde tussen de erg drukke en
brutale kinderen in Nederland. De
overeenkomsten doen me glimla
chen. Elke keer dat ik iemand spreek
over zijn of haar jeugd, is het alsof
ik een spannend boek opensla. Over
Nederlands-lndië heb ik op school
nooit veel geleerd, maar voor mij
zijn dit mooiste geschiedenislessen. De ge
sprekken duren altijd langer dan nodig. Wat
is het dan jammer om de verhalen uit een
roerige periode in 250 woorden te moeten
samenvatten. Wat het sterkst overeind blijft,
zijn niet de moeilijkheden, maar de kleine,
onschuldige anekdotes, die de mensen heel
hun leven zijn bijgebleven. Geen geschiede
nisboek dat daar recht aan kan doen.
Glynis Kromopawiro, stagiaire
(november 2011-heden)
Liesbeth List
