'Indische Nederlanders zijn op alle hoge
sporten van de samenleving terechtgekomen'
tige verhalen. De liefde voor het land en de
mensen die er wonen. De lichte heimwee
naar de geuren, de straatgeluiden en niet te
vergeten het eten. Dat is stiekem de derde
reden waarom ik graag ja heb gezegd op de
uitnodiging van Geert. Want van de Indische
keuken krijg ik nooit genoeg. Dus ik hoop dat
we zo nog wat lekkers te eten krijgen! Hier
in Den Haag heb je Soeboer en Poentjak en
uitstekende toko's waar je eten kunt afhalen.
En behalve het eten heb je de muziek: ik ben
een echte Hagenaar, Den Haag is een pop-
stad en de hele popscene in Den Haag drijft
eigenlijk op de Indische Nederlanders.
En dan ook nog een keer dit bijzondere
tijdschrift, dat al 56 jaar zo'n belangrijke bin
dende factor is voor zoveel mensen die deze
achtergrond met elkaar delen.
Als een tijdschrift met zo'n specifiek lezers
publiek het al 56 jaar en 1.000 nummers vol
houdt, dan zegt dat veel over de abonnees en
andere lezers. Het laat zien dat de Indische
Nederlanders tot op de dag van vandaag een
sterk groepsgevoel hebben. Een heel duide
lijke eigen identiteit. En dat de tweede en
derde generatie dat op hun eigen manier ook
weer overnemen van de eerste generatie die
in de jaren vijftig naar Nederland kwam. Dat
gevoel ergens bij te horen geeft natuurlijk
enorm veel steun en kracht.
Achteraf gezien kun je alleen maar bewon
dering hebben voor de manier waarop de In
dische Nederlanders deel zijn geworden van
de Nederlandse samenleving. Hoe ze - met
behoud van hun eigen cultuur en gewoontes
- hard hebben gewerkt om van hun leven in
Nederland wat te maken. En hoe ze alles op
alles hebben gezet om ervoor te zorgen dat
hun kinderen goed terecht zouden komen.
Volgens mij is dat kenmerkend voor de Indi
sche gemeenschap. Daarvoor grote waarde
ring en respect.
Want als je kijkt naar de gemeenschap, naar
de muziek, het eten en alle leuke zaken: er
is ook heel veel verdriet geweest. En dat
ging verder dan het leren eten van andijvie
stamppot. Het was het verdriet van men
sen die hun land verlieten, van mensen die
twee culturen in zich droegen, verdriet om
het onbegrip in Nederland, voor een aantal
gewoontes, voor allerlei tradities. Dus van
het wennen aan de kou, naar het wennen
aan het Nederlandse eten, tot en met het
opgroeien in een heel ander land, dat alles
heeft een enorme impact gehad.
Wat ik zo bijzonder vind, is dat als je van
buiten kijkt naar de Indische gemeenschap,
dan moet je eigenlijk vaststellen dat - als
je er van de buitenkant naar kijkt - dat die
overgang bijna geruisloos is verlopen. Bijna
zonder problemen. Terwijl die natuurlijk niet
zonder problemen is gegaan. De gebrekkige
opvang en huisvesting in de beginjaren.
Het totale onbegrip over wat zich tijdens de
oorlog in Indië allemaal heeft afgespeeld.
Ook mijn ouders hebben daarmee te maken
gehad. Het ging allemaal niet vanzelf. En
toch is het geruisloos gegaan.
En is het deze gemeenschap geweest die
in Nederland ontzettend beeldbepalend is
geworden: voor de cultuur, voor de literatuur,
de theaterwereld, de televisie, de weten
schap... Indische Nederlanders zijn op allerlei
plekken in de samenleving terecht gekomen.
Ook omdat er een enorme ambitie zit bij heel
14 Moesson
Moesson #2 aug 2012.indd 14
27-07-12 12:32
