Vanessa Timorason-
Kruijsboom
Het artikel 'De oorlog als gezinsgeheim'
in Moesson van oktober 2002 is na te
lezen via onze online jaargangen op
www.moesson.com
20 Moesson
Vanessa Timorason-Kruijsboom (37 jaar)
werd in 2002 al eens geïnterviewd door
Moesson voor het artikel 'De oorlog als
gezinsgeheim'. Daarin vertelde zij over de
militaire opvoeding van haar vader, waar dis
cipline en straffen de boventoon voerde. Op
dat moment had Vanessa geen contact met
haar vader. Hoe is het nu met haar?
'De afgelopen jaren heb ik veel bijgeleerd
maar het is nog elke dag moeilijk. Ik ben
me bewust van de dingen die anders zijn
gegaan. Soms ben ik erg moe van al die
gedachten in mijn hoofd. Dan denk ik, laat
mij maar een paar dagen slapen, dan hoef ik
geen verantwoordelijkheid te nemen.'
Verantwoordelijkheid was iets wat Vanessa
als jong meisje te veel kreeg. 'Mijn ouders
konden slecht met elkaar praten. Mijn vader
voelde zich onbegrepen. Hij vertelde mij veel
over zijn tijd in Nieuw-Guinea. Ik kreeg een
soort moederrol toebedeeld. Aan de ene kant
dacht ik: dit wil ik niet, aan de andere kant
dacht ik: het zal wel zo horen. Mijn vader gaf
mij ook altijd de verantwoording over mijn
broertje, bijvoorbeeld met buiten spelen of
naar school gaan. Dat ik zelf nog een kind
was, daar werd niet naar gekeken. Zo kreeg ik
ooit op mijn lazer omdat mijn broertje in de
modder was gevallen met zijn goede kleren.
Wat was ik toen boos! Ik had mijn broertje al
gewaarschuwd, maar hij wilde niet luisteren,
met alle gevolgen van dien voor mij.'
In 2000 zocht Vanessa professionele hulp
bij het Sinai centrum. 'Dat was thuiskomen.
In de folder stond precies beschreven waar
ik tegen aanliep. Er is nu weer een redelijk
contact met mijn vader, maar onder mijn
voorwaarden. Ik wil geen partij kiezen tussen
mijn vader en mijn moeder en broertje. Op
een bepaald punt moet je verder. Het gaat
met stapjes beter maar ik ben er nog niet.
Elke dag is een gevecht met mezelf.'
Moesson #2 aug 2012.indd 20
27-07-12 12:33
