Column
Bij haar voornaam
Als er iemand is die ik herdenk, dan is het onherroepelijk mijn oma.
Mijn voor mij heilige Indische lieve oma die nu al vijfentwintig jaar
dood is. Maar vreemd genoeg maakt dat het gemis niet per se minder.
Wat is dat toch met Indisch en oma's? Toen ik de film van Marion
Bloem zag, Ver van familie, raakte mij dat diep. Die band met die oma.
Die herkenning. Toeval? Of is het in andere Indische families ook zo
dat oma zo heilig en bijzonder is? Als de oma in de olifantenfamilie.
Die is eigenlijk ook de baas, die gaat voorop in de kudde en is de
werkelijke leider, zo leerde ik eens van mijn zoon die toen hij klein was
gek was van dieren en dan met name die dikke grijze met een slurf.
Elk boek erover verslond hij en zowel spreekbeurt als werkstuk ging
erover. En ik zie het in de volgende generatie ook al gebeuren, in mijn
geval dan.
'Maar oma zegt het.' 'Maar oma vindt van niet', roepen de kinderen
soms naar mij en daarmee is de kous dan af.
Of die keer dat ik in Zuid-Frankrijk straalgelukkig liep te wezen in een
pittoresk dorpje op een snikhete dag met mijn twee gezonde kinde
ren om me heen, mijn goedgemutste man en een uitgebluste witte
poedel. 'Frieda, kijk eens. Kijk eens hoe leuk ik het heb', fluister ik dan.
Want dat is wel zo: sinds ze dood is, noem ik haar bij haar voornaam.
Ik weet ook niet precies waarom, maar ik denk wel dat het mag. Ik
vind het fijn om te herdenken. En belangrijk. Het maakt dat ik me een
completer mens voel. Zonder verleden en toekomst bestaat er geen
heden. Het een kan niet zonder het ander.
En ik kan nooit zonder mijn oma.
Mijn oma was heilig. En is dat nog steeds. Misschien wel juist omdat
ze dood is. Er is niet een vast moment van herdenken, hoewel ik me
elke 26e juni bewust ben van haar verjaardag, nee, ze is gewoon een
beetje om me heen, zelfs als ze dat niet is. Dan verzin ik dat gewoon.
En wie beweert dat het dan niet waar is? Het is mijn manier van
herdenken. Ik bid nooit maar haar roep ik als een godin aan in barre
tijden. Ook vaak voor het spelen als ik bijna niet op durf. 'Frieda', roep
ik dan zachtjes naar boven in de duizelingwekkende hoogte die een
theater vaak heeft. 'Frieda help je me?'
(44) is actrice en theatermaakster en komt uit een
grote Indische familie. Ze is getrouwd met acteur Stefan de Walle (46)
en samen hebben ze twee zoons: Billy en Moos.
augustus 2012 45
Moesson #2 aug 2012.indd 45
27-07-12 12:34
