Column
Ricky Risolles
MP
i
Mijn zus is nèt teruggekomen van een rond
reis door Indonesië en aangesien sè bij de
douane nogal lastig doen als je een massage
meid in je koffer heb, froeg ik haar maar om
sumpia voor mij mee te brengen. En ómdat
mijn zus mij só goed kèn, heef sè meteen 4
zakken sumpia meegenomen.
Nou, dacht ik, dan had je nèt so goed die
meid mee kènnen nemen! Afijn, een gegéven
komodovaraan lihat je niet in z'n mulut.
Wèl doet het mij denken aan mijn moeder
froeger. Die, als sij terugkwam uit Indonesië,
ook altijd van alles mee nam. So was ons huis
bèsaaid met allerlei Indonesische poppen en
beelden.
En met beelden bedoel ik dan ook die inmens
grote, zware houten beelden. Haar verde
diging was dan ook altijd: 'Loh, weet je hoe
duur die sijn in Nederland!'
'Logisch mam, sè moeten er speciaal een
vliegtuig èxtra voor inhuren.'
Koppig als se is, stond se daar bij de incheck-
balie met al haar zware beelden.
'Ma'af bu', hoor ik de medewerker sèggen,
'tapi, u heb 60 kg te veel bij u.'
'Ach', sèg mijn moeder, 'haal die tempé en die
gula jawa er maar uit. En nu?!'
Èn je wil geloven of niet, maar sè kreeg het
mee!!
Maar ook zal sij gewoon bij een kraampje
aan de weg eten, daar waar een menig andèr
subiet scheurbuik fan zou krijgen. Daarnaast
sal sè haar hand er niet voor omdraaien om
daar een keuken van een restaurant binnen
te stappen, als eten niet lèkker, om de kok te
vertellen, dat als hij zijn toeristen-klanten wil
behouden, hij dan metéén moet starten met
goed eten te koken. Èn se deeën!
En als het op insecten en spinnen aankwam,
was sij helemaal niet bang. 'Ach, is maar een
kleintje', riep se dan. Terwijl die harige acht
ogen mij bleven aanstaren, escorteerde mijn
moeder het monster naar buiten.
Ik daarentegen, weeg mijn koffer 12 keer
voor ik ga inchecken, wan ik heb geen sin in
problemen tog!
Makan doe ik alléén daar waar ik dènk, meer
dan 1 hap te kènnen nemen, zonder 3 dagen
lang een innig één-twéétjuh te krijgen mèt
de botol cèbok.
Èn een tjiktjak kèn ik nog hand'len, maar als
méér dan 4 poten, dan begin ik abrup rarè
Balinese dansbewegingen te maken en te
gillen om assistensie!
Tog ben ik meer Indisch, dan dat ik Hollands
bèn, maar méér Nederlands dan dat ik Indo
nesisch ben.
Èn hoewel Indonesië voor mij een verkap
vakansieland is geworden, is Nederland dat
waarschijnlijk voor mijn moeder.
Inmiddels weet mijn moeder percies hoe sij
haar kwaliteiten in Belanda kèn toepassen
en kèn ik hier 's ochtends gewoon aardap-
p'len met rode kool en slavink ontbijten.
Zoals gewoon'luk kom je elkaar in het mid
den tégèn.
Sampai jumpa lagi!
PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil)
like website saya op www.rickyrisolles.nl
oktober 2012 11
Moesson #4 oktober 2012.indd 11
28-09-12 15:41
