INTERVIEW
steeds weer met haar twee dochters moest
verhuizen, omdat ze telkens met iedereen
ruzie kreeg. Later hertrouwde ze met een
joodse man, die haar en haar twee dochters
meenam naar Rotterdam.
'Mijn echte opa was jazztrompettist en heet
te Ed de Willigen. Samen met zijn vijf broers
hadden ze in Batavia hun eigen jazzensem-
ble The Romancers, later speelden ze voor
grotere jazzorkesten zoals Brown's Sugar
Babies en The Batavia Syncopaters. Daar heb
ik allemaal mooie foto's van. Die heeft mijn
moeder laatst nog voor me gescand.'
Het Indische leven kreeg hij mee in het huis
van zijn oma in Rotterdam. 'Voor mij was
dat leven vanzelfsprekend. Mijn oma kon
geweldig goed Indisch koken. Ik herinner me
ook reünies waar allemaal Indische mensen
samenkwamen en dan gingen wij mee. Mijn
tante trad dan op met een dansgroep. Mijn
broer en ik vonden het heel leuk om op zulke
avonden te helpen met serveren en dan
kregen we fooi. Dat waren van die typisch
Indische avonden, waar mijn moeder echt
een allergie voor had. Ze kan zelf absoluut
niet Indisch koken, alleen maar twee Indische
gerechten: babi ketjap en foe yong hai, en
dan is dat laatste eigenlijk ook nog Chinees.'
Laatst vroeg ze of ze het stuk al mocht lezen.
'Haar interesse in theater en andere vormen
van kunst en haar ontwikkeling daarin is heel
erg met die van mij opgegaan. Dat heb ik
ook in het stuk verwerkt. Toen ik twaalf was
heeft mijn moeder me opgegeven voor een
clownscursus. Zo ben ik eigenlijk het theater
ingerold. Er zit ook veel over haar in het stuk,
maar ik denk dat ze ook heel goed in staat is
om naar Winnie te kijken als een toneelper
sonage.'
Wat de moeder in het stuk tijdens de Bersiap
is overkomen (ze ziet hoe de pemoeda's
haar vader vermoorden) heeft zijn moeder
in werkelijkheid nooit meegemaakt, maar
als meisje van zes was ze wel getuige van
de Bersiap. 'Mijn oma heeft me daar vroeger
weleens wat over verteld. Dan zei ze dat ze
de Japanse bezetting veel minder bedreigend
vond dan de periode daarna. Ik was een jaar
of twaalf en begreep niet wat ze bedoelde.
Pas achteraf realiseerde ik me dat ze het over
de Bersiap gehad moest hebben.'
De Bersiap komt in het stuk maar kort voor
bij. En ook het actuele onderwerp sekstoeris
me als vorm van neokolonialisme, waarmee
het stuk hoog inzet, blijkt veel meer in dienst
te staan van de persoonlijke zoektocht naar
de relatie tussen een zoon en zijn gescheiden
ouders. Waar hij zijn blik in de voorafgaande
negen delen van migthysociety op de wereld
richtte, kwam hij uiteindelijk via zijn vader
en zijn moeder toch bij zichzelf uit. Met zijn
megalomane kunstprojecten staat beeldend
kunstenaar Ramses, die naar Surabaya gaat
als zijn vader een hartaanval krijgt, model
voor zichzelf. 'Maar ik ben nooit naar Bali ge
gaan toen mijn vader een hartaanval kreeg.
Dat heeft mijn zus gedaan.'
Lang dacht hij met migthysociety het ant
woord te hebben op de vraag waar theater
over zou moeten gaan, maar nu beseft hij
dat die gedachte ook werd gestuurd door de
onzekerheid over zijn eigen binnenwereld.
'Pas met dit laatste deel durf ik te zeggen dat
ikzelf toch interessant genoeg ben.'
Bij het verlaten van het café klinkt het
nummer 'Take Five' van Dave Brubeck. 'Het
lievelingsnummer van mijn vader', zegt Eric
De Vroedt verrast. 'Het nummer zit ook in
mijn voorstelling.' Hij kijkt opgetogen. Alsof
zijn vader hem postuum wil laten weten dat
het goed is.
migthysocietyio is tot en met 12 januari 2013
te zien door het hele land. Vanaf 22 novem
ber wordt aansluitend de mightyfinalremix
gespeeld, waarin alle delen nog één keer
langskomen in een volstrekt nieuwe mix.
www.mightysociety.nl
november 2012 17
Moesson #5 november 2012.indd 17
25-10-12 16:38
