'Dat ze het koraal moeten
beschermen hoeven wij ze
niet te vertellen. Dat weten
ze al lang. Het koraal is al
eeuwenlang onderdeel van
hun leefomgeving'
INDONESIË
waarmee ze tropical coastal management
ging studeren in Engeland aan de University
of Newcastle. Daarna ging ze werken bij
The Nature Conservancy, de grootste milieu
organisatie in de Verenigde Staten, die zich
inzet voor behoud van de natuur over de hele
wereld. Standplaats werd Indonesië.
'In het werk voor het WWF en later The
Nature Conservancy bleek echt mijn passie
te liggen. Het behoud van deze prachtige en
onmisbare koraalgebieden is wat me drijft
en wat me naar Indonesië bracht. Maar toen
ik jong was had ik echt niet het idee dat ik
ooit in het land van mijn ouders zou gaan
werken en mee zou helpen met duurzame
ontwikkeling. Dat gebeurde wel, maar het
was geen vooropgezet plan. Toch mooi hoe
dat kan lopen, he?'
De Koraaldriehoek waar Indonesië deel van
uit maakt, wordt ook wel de kraamkamer
van de wereldzeeën genoemd vanwege de
rijkdom aan planten en dieren die er leven.
De driehoek is qua biodiversiteit verge
lijkbaar met het Amazoneregenwoud in
Zuid-Amerika. Met 605 van alle 798 be
staande koraalsoorten, is dit het gebied met
de hoogste diversiteit ter wereld. Het is een
uniek ecosysteem, met 53 procent van al het
koraalrif in de wereld en een enorme varië
teit aan zeeleven. Zo komen hier 6 van de 7
bestaande zeeschildpadden voor en leven er
tenminste 2228 vissoorten. Maar ook voor
mensen is dit gebied van vitaal belang: het is
de voedselbron meer dan 126 miljoen men
sen in 6 landen in de regio. Sinds de lance
ring van het Coral Triangle Program in 2007
beschouwt het WWF de bescherming van
de regio als topprioriteit. Omdat The Nature
Conservancy een wereldwijde organisatie is,
en het werk aan het behoud veelal op lokaal
niveau gebeurt, bleek het beter om een
kleinere stichting af te splitsen. Dit werd het
Coral Triangle Center, waar Rili de directeur
en stuwende kracht van werd.
Haar vader overleed in 2005, maar heeft
nog veel tijd samen met Rili in Indonesië
doorgebracht. In 1998 kocht ze een stuk land
in Bali en bouwde ze samen met de familie
een huis, dat in 2003 klaar was. Haar vader
was erg betrokken en dacht mee over het
ontwerp van het huis, waarvan hij nog twee
jaar heeft kunnen genieten.
'Ik heb daarom sterk het gevoel dat ik de
droom die mijn ouders hadden om terug te
gaan, heb kunnen verwezenlijken.'
Hoewel ze al lang weg is, is haar band met
Nederland nog heel sterk. Haar moeder en
zus wonen er nog en ze heeft er vrienden.
'Ik zeg altijd: Nederland is mijn moederland.
Ik hou ook erg van de Hollandse pot. Stamp
pot, hutspot, heerlijk vind ik dat. En schaat
sen over de slootjes tussen Delft en Rot
terdam of een enkele keer over de gracht in
Leiden. Dat mis ik echt, gek he? Ook mis ik de
Nederlandse gezelligheid van bijvoorbeeld
een bruin café. Dat heb je hier niet. Ik hou erg
van Nederland en heb ook het gevoel dat ik
veel aan het land te danken heb.'
Zo prijst ze de wetenschappelijke opleiding
die ze in Nederland volgde. De manier waar
op Rili haar kennis en kunde in Indonesië in
praktijk brengt is echter heel anders.
'Ik ben in Nederland wetenschappelijk
opgeleid, waar een methodische en ratione
lere manier van denken bij hoort, maar mijn
benadering is steeds socialer en holistischer
geworden. Dat past ook veel meer bij Indo
nesische manier van doen. Iets voor elkaar
krijgen, zaken doen, gaat in Indonesië infor
meler. Je gaat met elkaar eten en drinken
en de families gaan mee. Dat vind ik mooi,
oog hebben voor het sociale, dat is echt iets
van de Indonesische cultuur. Zo kom ik bij
iedereen over de vloer: de ene dag zit ik rond
de tafel met mensen in een vissersdorp en
de volgende dag ben ik in gesprek met een
minister. Die manier van werken past goed
bij me.'
In de manier waarop het gehele CTC werkt
is het sociale aspect erg belangrijk. De infor
matie waarover het beschikt, wordt zoveel
mogelijk gedeeld. Zo willen mensen in een
vissersdorp graag weten hoe ze hun manier
van leven nog beter kunnen afstemmen op
de toestand van het koraal en het leven in de
zee. Door middel van trainingen en inten
sieve projecten in lokale gemeenschappen
verloopt die communicatie steeds beter.
'Vanaf mijn tijd bij het WWF tot nu ben ik
onafgebroken bezig met het behoud van dit
koraalgebied. In 2008 werd het Coral Triangle
Initiative gesloten tussen de verschillende
landen waarin de koraaldriehoek ligt. Dit
houdt kort gezegd in dat de landen zich
gezamenlijk voor het behoud zullen inzetten.
Dat is een geweldige stap. Maar er moet
nog heel veel werk worden verzet om dat
behoud ook daadwerkelijk te waarborgen.
Ons werk is vooral gericht op capaciteit en
gemeenschap met als doel het behoud van
het koraal en het stimuleren van duurzame
visserij. Dat wil zeggen dat we lokale mensen
de mogelijkheid willen geven om hun eigen
leefomgeving te beschermen. Dat doen we
vooral door te luisteren naar wat zij willen
en wat zij daarvoor nodig hebben. Dat ze het
koraal moeten beschermen hoeven wij ze
niet te vertellen. Dat weten ze al lang. Het
koraal is al eeuwenlang onderdeel van hun
leefomgeving, en ze zijn er van afhankelijk,
net zoals vele andere mensen in de hele
regio. We luisteren, informeren, en wisselen
veel met elkaar uit. Op die manier heb ik
het gevoel dat we veel succes boeken bij het
behoud van de koraaldriehoek.'
De passie die Rili voor het werk voelt is
voelbaar, maar in haar woorden klinkt ook
realisme door.
'Het klinkt allemaal misschien idealistisch,
maar het is eigenlijk vooral de noodzaak
die mij drijft: we moeten dit koraalgebied
beschermen en ik wil daar alles voor doen. En
met mij een heel team van mensen bij het
CTC en heel veel andere mensen waarmee
we samenwerken over de hele wereld. Want
als we dit koraalgebied kwijtraken komt het
nooit meer terug en verliezen we een essen
tieel onderdeel van deze planeet.'
november 2012 25
Moesson #5 november 2012.indd 25
25-10-12 16:38
