LIFESTYLE Aimée: 'Ik heb er wel eens naar gevraagd. Maar het blijft moeilijk. Pas een paar jaar ge leden toen ze voor het eerst terugging naar Indonesië, is ze er iets opener over geworden. Voor haar was het best pijnlijk om terug te gaan. Alles van toen is weg. Ze hadden een groot land en veel bediendes, ze waren best vermogend. Nu zit ze met haar vriendinnen in Waalwijk. Maar ooit wil ik naar Indonesië en dan zal ik mijn oma zeker nog een keer aan de tand voelen.' Peter: 'Voel je een verwantschap met andere Indische mensen?' Aimée: 'Niet per se. Mijn tweelingzusje en ik zijn door onze ouders heel Nederlands opge voed, al weet ik wel wat een Indische familie is, want ik heb ze van beide kanten. Natuur lijk had ik wel door dat ik een andere familie had dan de andere kinderen in mijn klas. Maar ik had er niet echt gevoelens bij. Het was gewoon zo. Mijn opa en oma van vaders kant hebben heel lang een toko in Waalwijk gehad. Toko Makmur, geloof ik. Elke donder dag gingen we bij opa en oma eten. Dat heb ik wel heel erg meegekregen. Dat gastvrije. De deur stond altijd open. Nog steeds. Maar uiteindelijk ben ik niet heel Indisch opge voed. Het was vooral dat mijn oma's daaraan probeerden te sleutelen, maar mijn ouders zeiden: je bent gewoon Nederlands.' Peter: 'Voor iemand van jouw leeftijd maak je een gedreven indruk. Zeker als je kijkt naar wat je al hebt gepresteerd. Heb je er weleens over nagedacht dat het misschien met je Indische achtergrond te maken kan hebben?' Aimée: 'Nee, eigenlijk niet.' Peter: 'Wat ik vaak bij Indische mensen ontdek, is dat ze een bepaalde gedreven heid hebben. Achteraf heeft het vaak te maken met het feit dat je bent opgevoed door ouders die zich hier moesten aan passen. Als kind kreeg je te horen dat je beter dan de Hollanders moest presteren, anders tel je niet mee in deze samenle ving. Herken je dat?' Aimée: 'Niet bepaald. Het zou kunnen. Maar in mijn geval zie ik het anders. Toen ik veertien was, werd mijn vader ernstig ziek. Hij overleed op zijn 50ste toen ik negentien was. Eerst was hij tekenaar en gaf hij les op de kunstacademie in Tilburg. Later heeft hij een carrièreswitch gemaakt en heeft hij zich in de ICT verdiept. Ik heb altijd gedacht: het leven is kort, dus maak er wat van. Dat was eerder de reden om te gaan doen wat ik wilde, denk ik.' Peter: 'De stripwereld in Nederland is nog altijd een mannenwereld. Hoe hou je jezelf daarin staande?' Aimée: 'Ik was altijd wel een jongensmeisje. Ik speelde niet met Barbies. Het is min of meer vanzelf gegaan. Strips maken is en blijft mijn grote liefde. Animatie is daar bijgeko men, omdat ik na mijn middelbare school een studie moest kiezen. Het liefst wilde ik toen al meteen een stripboek maken. Maar iedereen zei tegen mij: ga nou eerst de kunstacademie doen.' Peter: 'Welke opleiding heb je gedaan?' Aimée: 'De Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Iedereen zei: als je de kunstaca demie doet, krijg je meer ervaring, leer je meer en heb je ook meer kans op subsidie. Op de academie kon je kiezen uit illustratie en animatie, want strip had je niet als oplei ding. Bij animatie kreeg je het vak scenario, het vak storyboarden, filmgeschiedenis en ook tekenen. Daarom ben ik animatie gaan doen: om mijn strips beter te maken.' Peter: One Past Two, je afstudeerfilm, haalde meteen de bioscoop.' Aimée: 'Dat was omdat hij was geselecteerd voor het Nederlands Film Festival. Hij viel op, omdat mensen dachten dat ik was geïnspi reerd door het schietincident in Oslo. Maar ik had hem al lang daarvoor voltooid. Ik had er zes maanden aan gewerkt. En mijn vol gende korte film heette Aurora, en toen die uitkwam vond net het schietincident in die bioscoop in Amerika plaats. In het plaatsje met dezelfde naam, maar ook dat had er niets mee te maken. Dat was best eng.' Peter: 'Voor Metro maak je de strip Snipper. Hoe ga je om met de werkdruk van zo'n dagelijkse strip?' Aimée: 'Dit is mijn eerste dagstrip. Dus we hebben afgesproken dat ik vijf afleveringen per week inlever. Ik ben nu een half jaar bezig en dat gaat heel goed. En ik doe het heel serieus: ik probeer altijd grappig te zijn. Als een grap niet leuk is gooi ik hem weg.' Peter: 'Wat vind je belangrijker de grap of de tekening?' Aimée: 'De grap. Dus toch weer het ver haal. De grap is wat je onthoudt. De grap is waarom je een strip uitscheurt en op de koelkast plakt.' Peter: 'Je bent nu bezig met een graphic novel. Wat is dat?' Aimée: 'Een serieus stripverhaal. Ik hoorde laatst dat die term is bedacht door Will Eisner. Hij bedacht dat in comics - strips - het woord komisch zit en hij vindt niet dat zijn werk komisch is. Maar misschien is beeldro man of beeldverhaal een betere term. Het wordt een boek van 200 pagina's hoop ik. Het wordt een heftig liefdesverhaal van twee mensen die elkaar in het geheim in een bos ontmoeten. Het meisje blijkt heel manipula tief en beïnvloedt de man tot heel extreme dingen. Het scenario is nog niet helemaal af, ik moet het einde nog uitwerken.' Peter: 'Waar zie jij jezelf over tien jaar?' Aimée: 'Als het boek klaar is ben ik 25 en heb ik eigenlijk alles bereikt wat ik had willen doen als kind. Dagstrip. Bioscoop film. Graphic novel. Of het is tijd voor een carrièreswitch zoals mijn vader heeft gedaan, of ik ga naar het buitenland om daar alles opnieuw te doen. Ik wil bepaalde doelen in het leven bereiken en dat vind ik belangrijker dan op een plek te blijven. Ik zou wel een lange animatiefilm willen maken, een echte speelfilm. Maar dat is in Nederland heel moeilijk te realiseren. Daarvoor zou ik zeker naar het buitenland moeten. Disney mag dan misschien vooral bekend om zijn kinder lijke tekenfilms, maar achter de schermen daar zitten mensen die geweldig goed en ontzettend creatief zijn. Alleen al daartussen mogen zitten, zou ik best wel willen.' Peter: 'Je hebt dus al een bepaalde lijn uitgestippeld?' Aimée: 'Ja, maar het mooie van het leven is dat het ook helemaal anders kan lopen.' Werk van Aimée de Jongh, waaronder haar eindexamenfilm One Past Two is te zien op haar website www.iamshotaro.com. The making of Aurora is te zien via Moessons facebook. november 2012 31 Moesson #5 november 2012.indd 31 25-10-12 16:38

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2012 | | pagina 31