Column
Auditie
Ik had deze maand twee keer een auditie.
Dat is vrij slopend, audities doen. Het blijft een beetje een les in nede
righeid. De eerste ging gesmeerd. Ik was lekker aan het toneelspelen.
Zoals ik dat doe. Spelen als een kind van vier. Van te voren zit ik met
klotsende oksels, zuur zweet en misselijk van de zenuwen in auto of
trein, maar als ik dan eenmaal binnenstap en mag spelen dan is het
over. Want dat vind ik namelijk, ondanks alles wat ervan afhangt, zo
vreselijk leuk. Daar houd ik zielsveel van. Je fantasie laten lopen, een
tekst interpreteren, kijk: als je het zo speelt, betekent het dit, maar
het kan ook anders. Iedereen zou het eens moeten proberen. Je wordt
daar echt blij van.
Het duurde twee uur. Lekker lang. Maar dan. Dan wil ik de echte uit
eindelijke klus ook doen. En toen werd ik het niet. En dat is dan zo erg!
Het lag niet aan wat ik deed, zei de castingdame, nee, ik was gewoon
te oud. Hee, had ik dat niet zelf ook al gedacht? Des te erger.
(Het werd trouwens de tien jaar jongere actrice Terence Schreurs. En
het gaat over Zusjes, een nieuwe tv-serie over twee zusjes van Indische
afkomst. Een veelbelovend script, houd u het in Moesson de gaten!)
Vandaag had ik weer een auditie. Die via Hans, de castingdirector die
ik was tegengekomen op een filmpremière. Ik was gisteren nog op de
valreep naar de kapper geweest om mijn haar te verven. Ik had her en
der al wat grijs en ik wilde me niet nog een keer laten overkomen wat
me onlangs is gebeurd. Te oud. Om die reden had ik ook jonge en fri
vool uitziende kleren aangetrokken. Ik wist helaas niet om wat voor
rol het ging, de regisseur was er niet aan toegekomen de beloofde
info door te mailen.
'Maakt niet uit', had ik terug ge-smst. Maar het maakte natuurlijk
wel uit. Want toen ik vandaag binnenstapte, bleek dat dezelfde
acteur die bij de vorige auditie mijn partner moest voorstellen dit
keer moest doorgaan voor mijn zoon; de regisseur zei dat ik eigenlijk
nog wel wat jong was om de moederrol te spelen. Had ie het maar
gezegd van te voren! Dan was ik nooit naar de kapper... Dan had ik
manipulatieve soepkleren aangetrokken!
We gingen van start. Terwijl hij me de spelsituatie uitlegde, trok ik
mijn hakjes uit en deed mijn haar gauw in een knotje. En toen ik
begon dacht ik: ik speel gewoon mijn moeder, altijd prijs.
Mijn moeder is gevat, slim, grappig en soms irritant eigenwijs. Het
werkte. Toen ik wegging zag ik de volgende kandidate binnenkomen,
een collega die ik ken. Zij is heel goed in oude vrouwtjes, dacht ik, en
ze is ouder dan ik.
Maar een paar dagen later kreeg ik het te horen: Ik ben het gewor
den! Vijf maanden werk! In deze tijden van crisis en zeker ook crisis in
de kunstensector!
U kunt mij zien in mightysocietyio, de laatste mightysociety van Eric
de Vroedt; een reeks bevlogen interessante, politiek- en maatschap
pijkritische voorstellingen en dit wordt de laatste. En meest persoon
lijke.
'Waar gaat deze mighty over?' vragen mensen mij.
'Eh, over Indonesië', antwoord ik besmuikt. En dan krijg ik de oh-
logisch blik. Logisch, dat ik het dan geworden ben. Ik vind het zielig
voor mezelf. Niet omdat ik kan spelen, nee, ik ben het geworden
omdat ik Indisch ben. Denken de mensen.
'Ach, wees blij', zegt mijn man laconiek, 'je wordt het ook heel vaak
niet omdat je Indisch bent. Nu een keer lekker wel.'
Esther Scheldwacht
(44) is actrice en theatermaakster en komt uit een
grote Indische familie. Ze is getrouwd met acteur Stefan de Walle (46)
en samen hebben ze twee zoons: Billy en Moos.
oktober 2012 33
Moesson #5 november 2012.indd 33
25-10-12 16:38
