u
"Hé," reageerde
een tafelgenoot die
meeluisterde, "als je over
jouw achtergrond en
Indonesië praat, dan ga je
helemaal stralen en zodra
je over jouw werk praat,
zakken je schouders naar
beneden." Dat was een
eyeopener.
INTERVIEW
manager interne organisatie en heb ik de
afdeling personeelszaken opgezet. Die lijn
loopt door mijn hele carrière: iets vanuit het
niets opbouwen.
Na zeven jaar bij de KNB ben ik een
intensieve opleiding veranderkunde gaan
doen. Daar leerde ik veel over mijn eigen
kennis en kunde, maar ook over mijn
persoonlijkheid. Een jaar lang zat ik iedere
maand drie dagen samen met een groep.
Toen heb ik mij voor het eerst afgevraagd
wat mij nu écht boeit. Tijdens een diner
vertelde ik aan een medestudent over mijn
Indische achtergrond en mijn studie. "Hé,"
reageerde een tafelgenoot die meeluisterde,
"als je over jouw achtergrond en Indonesië
praat, dan ga je helemaal stralen en zodra je
over jouw werk praat, zakken je schouders
naar beneden." Dat was een eyeopener. Ik
moest terug naar de inhoud. Alleen het
kunstje flikken van iets opbouwen, dat
weet je op een gegeven moment wel. De
principes blijven overal hetzelfde, ook bij een
herinneringscentrum. Ik kwam erachter hoe
belangrijk inhoudelijke binding met je werk
Ik was al een tijd op zoek en ik dacht dat er
geen functies waren met die combinatie
Indonesië-en-bedrijfskunde. Toen ik in
2009 de advertentie voor het Indisch
Herinneringscentrum zag, kwam alles bij
elkaar. Het werk is niet altijd makkelijk.
Daar was ik op voorbereid, want tijdens de
sollicitatie heeft het bestuur mij redelijk
doorgezaagd om te zien of ik wel stevig
genoeg was voor de functie, gezien eerdere
problemen met de opzet van het IHC in Den
Haag. Maar het is heel mooi werk en ik word
er blij van!
Je moet eigen doelen voorop blijven stellen.
Het ministerie van VWS heeft ons als
kerntaak gegeven een herinneringscentrum
voor de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-
Indië te zijn. Wij hebben dat zo uitgewerkt
dat je die periode niet kunt begrijpen zonder
de voorgeschiedenis te kennen en te weten
wat er daarna is gebeurd, dus wij bestrijken
de periode van negentienhonderd tot nu.
Belangrijke middelen om onze doelstellingen
te verwezenlijken, zijn de tentoonstelling
Het Verhaal van Indië, het webportaal Indië
in oorlog (www.indieinoorlog.nl) en het
stripboek De Terugkeer, dat in het Nederlands
en Engels is verschenen. Wat we willen
bereiken, is dat de mensen de verhalen van
Indië met elkaar gaan delen. En dat meer
mensen in Nederland weten dat we een stuk
geschiedenis hebben in Nederlands-Indië,
het huidige Indonesië, en dat meer dan één
miljoen mensen in Nederland een Indische
achtergrond hebben. Er is steeds meer
aandacht voor de Indische geschiedenis,
maar ik kom nog steeds mensen tegen die
er weinig of niets van weten. "O ja," hoor je
dan als je erover vertelt, "ik had ook een oom
of tante die op een suikerplantage werkte."
Iedere persoon die we bereiken, is er weer
één gewonnen.
Het IHC is gevestigd op het prachtige
landgoed Bronbeek in Arnhem. In het
hoofdgebouw hebben we onze tentoon
stelling Het Verhaal van Indië, maar onze
administratieve werkplekken bevinden
zich op een andere plaats, in de boerderij
op het landgoed, ver weg van waar ons
publiek komt. Hoewel we de afgelopen
jaren veel hebben bereikt, vinden we dat
het herinneringscentrum niet compleet is als
we niet zelf ons publiek kunnen ontvangen.
We richten ons niet alleen op de eerste ge
neratie die haar verhaal kwijt wil, maar zeker
ook op latere generaties die de verhalen met
elkaar willen delen. Het is best confronterend
als je de presentatie over de Japanse bezet
ting en de bersiap doorloopt wanneer je daar
zelf middenin hebt gezeten. Gelukkig komen
bezoekers vaak met familie. Er zijn namelijk
mensen die echt emotioneel worden. Lang
niet altijd, maar je wilt als organisatie dan
wel in de buurt zijn, dan kun je met elkaar
het gesprek aangaan en de mensen beter
opvangen. Ik heb zelf gemerkt hoe mooi het
is om via de tentoonstelling met familie over
het verleden in gesprek te raken toen ik deze
met mijn moeder, schoonfamilie, man Rob,
zoon Arief (22) en dochter Farah (18) bezocht.
Aan de eigen ontmoetingsplaats van het
Indisch Herinneringscentrum wordt gewerkt
en ook gaan we veel het land in om podium
activiteiten te houden, workshops te geven
en mensen te ontmoeten. We werken ook
aan een mooi project samen met de Oor
logsgravenstichting. Daarbij kun je digitaal
ontdekken welk verhaal ten grondslag ligt
aan bepaalde verzamelgraven in Indonesië.
We werken aan een interactieve tentoonstel
ling met het stripboek De Terugkeer als basis.
Ook zijn we actief in het benaderen van jon
gerenorganisaties. We werken hard met vier
medewerkers op kantoor en een heel fijn en
enthousiast bestuur. We doen het met heel
veel plezier omdat de inhoud zo bijzonder is!
En omdat we het belangrijk vinden dat de
Indische geschiedenis niet vergeten wordt.
Niet voor niets is ons motto: Indisch Herin
neringscentrum, Indisch geheugen voor de
toekomst.'
Moesson mag van het
IHC 5 exemplaren ver
loten van Eric Heuvels
stripboek De Terugkeer.
Meedoen? Stuur vóór 17
december een kaartje met 'De Terug
keer' in het onderwerpsveld naar
Redactie Moesson, Postbus 2074,
3800 CB Amersfoort of een mailtje
naar redactie@moesson.com. Vergeet
uw adres niet te vermelden!
december 2012 17
Moesson #6 december 2012.indd 17
29-11-12 15:57
