Column
Wat zit er in mijn doos?
Mijn oudste zoon is nog heel jong voor een eerstejaars pabostudent.
Morgen loopt hij voor het eerst stage op een basisschool. Het was
amper vijf jaar geleden dat hij die verliet, maar goed, nu staat hij dus
binnen vierentwintig uur voor de klas als meester Billy.
Hij heeft iets voorbereid.
'Kijk mam, ik heb een doos met allemaal spullen die iets vertellen
over mij en over wat ik leuk en belangrijk vind. Leuk, he? Denk je
dat het leuk is? Dan stel ik mezelf voor. En dan mogen de kinderen
volgende week ook een doos maken.'
Ik zie een pak pasta ('omdat ik zo van pasta's houd'), het boek Tobi
Lolness ('dat kunnen ze op die leeftijd ook al lezen'). Een kwartiertje
later wordt dat trouwens genadeloos vervangen door Aan de bal.
Een olifant, natuurlijk, hij spaarde olifanten, keek naar en las over
olifanten en nog steeds is het zijn lievelingsdier, een spike, een
speciale hardloopschoen is dat voor op de atletiekbaan. Ik zie een
Ajax-sjaal en een boek over schoonschrift ('dat is mijn lievelingsvak
nu'). Een kapotgebeten bal van de hond. Een mini-surfplankje met
'Bali' erop, een souvenir van toen we daar waren.
En een ruggenkrabber.
'Vanwaar die ruggenkrabber?' vraag ik.
Nou, daar had hij over nagedacht, dat was leuk want bij elk voorwerp
mochten de kinderen raden naar het wat en waarom. En hij vroeg
zich af of ze wisten wat een ruggenkrabber was en nog veel leuker:
het vertelde ook nog iets over zijn afkomst, want zo'n ruggenkrabber,
dat was toch typisch Indisch? Deze kwam toch van de pasar malam,
door opa en oma ooit voor hem gekocht?
Ik vond het een ontroerende verzameling spullen, die daar zomaar
even door hem bij elkaar bedacht, zijn leven vertegenwoordigden. Een
veilig en lief en vrolijk leven. Cultureel, literair, sportief, diervriendelijk
en met een vleugje geschiedenis erbij, wat wil een moeder nog meer.
En toen zei hij ook nog: 'Ja, maar ik ga mezelf natuurlijk eerst
voorstellen. En vertellen over uit wat voor gezin ik kom en zo.'
'Wat zou jij in je doos stoppen?' vraag ik later aan mijn man.
'Ja, euh... weet ik niet.'
'Nou, denk dan even na!' zeg ik kattig, want ik ben dol op dit soort
spelletjes. Zo bedacht ik al het 'ken-uw-vrienden-spel' en speel ik
maar al te graag het 'bekentenissen-spel', ooit in terecht gekomen op
een feestje van een vriendin en sindsdien een van mijn favorieten.
'Nou goed. Een fles wijn. Geloof ik.' zegt ie. Verder komt ie even niet.
Dat vind ik te leuk, eigenlijk. 'Aah, mag ik dat opschrijven? Please?'
smeek ik.
Vervolgens komt hij natuurlijk alsnog met een hele samenstelling
(cd's met diverse stijlen muziek, een foto van ons, iets uit de tuin, een
kookboek).
'En jij dan?' kaatst hij de bal terug.
'Een pluk haar van de hond, denk ik. En de tandjes van de kinderen.'
'He gadver, een enge voodoo-doos!' zegt hij.
En zo zie je maar wat een lol je kunt hebben over wat er zoal in je
doos zou kunnen zitten.
Zomaar op een dondermiddag als je repetitie plots uitvalt vanwege
een collega met buikgriep.
Esther Scheldwacht
(44) is actrice en theatermaakster en komt uit een
grote Indische familie. Ze is getrouwd met acteur Stefan de Walle (46)
en samen hebben ze twee zoons: Billy en Moos.
december 2012 41
Moesson #6 december 2012.indd 41
29-11-12 16:00
