'Bakso-verkopers doen
troettroet, de toekang
saté laat een trettrettret
horen, een verkoopster
van ondé-ondé klingelt
met haar belletje, terwijl
de mollah oproept tot
het vierde gebed'
32 Moesson
Moesson #7 januari 2013.indd 32
asfalt. En dan zijn er natuurlijk nog de volle,
krakende bussen waarvan menig chauffeur
een voorschot neemt op de eerste formule 1
race van Indonesië. Het verbaast mij dan ook
niet te vernemen dat vrijwel iedere eiland
bewoner wel iemand kent die zijn of haar
laatste adem op of langs de Jalan Garuda
heeft uitgeblazen.
Echter, zodra ik deze doorvoerweg links laat
liggen dringt het pure eilandleven zich op, de
basale dans om het bestaan dat veelal wordt
bepaald door de opbrengsten van het land
en uit zee. En overal ontmoet ik lachende
gezichten, blije mensen die opveren en mis
ter roepen. Het is duidelijk, zelfs als blanke,
buikige, grijsgekuifde zestiger genereer ik
hier net zoveel aandacht als een Nespresso-
leutende George Clooney op een terrasje aan
het Leidseplein. Zelfs in de twee middelgrote
steden, Sumbawa Besar en Bima, word ik
aangestaard, soms aangesproken en wil de
jeugd egostrelend graag met me op de foto.
Overigens uiterst vriendelijk en zonder enige
opdringerigheid. Als ik in stuntelig Bahasa
Indonesia ook nog eens terloops laat vallen
dat mijn wieg ooit op Java stond, wordt mijn
levensloop subiet met die van Obama verge
leken... Ik groei.
Genoemde steden verschillen nogal. In
feite staan ze dan ook voor de tweede
ling die Sumbawa kent, geografisch, cultureel
en linguïstisch. De landkaart toont dat het
