Column
Ricky Risolles
Ik eet niet bij die kleine warungs aan de
sijkan van de weg, geen baksoballensoep van
Pak Bakso voor mij! Mijn tanden poets ik met
water van mijn watercooler en die weinige
haartjes die van mijn kin geschoren dienen te
worden om dit babyhuidje in folie glorie glad
te latèn sijn, gebeur évenééns met hètsèlfde
water. Nooit neem ik ijs in mijn drankjès, dou
che met gèslóten mond en drink ik de gehéle
dag door Coca-Cola. Kèn ieman mij dan
asjeblief sèggen, hoe hèt kom, dat ik sojuis
in Malioboro Mall (Yogyakarta) hópelóós op
zoek bèn naar een fasoenlijk twa-lét, op één
mómèn dat tijd niet mijn allerbèste friend is?
Na mijn massagebesoek van vanochtènd
besloot ik om lèkker na te onspannen op
Jalan Malioboro, dè batikstraat van Yogya. Na
een klein uurtje gejalan-jalan besloot ik om
op de derde verdieping van Malioboro Mall
te makan siang, ofwèl te lunchen. Mijn oog
viel metéén op de kopi luwak die daar wèrd
aangeboden. Nog nooit gedronken désè! Ma
hal natuurlijk, maar nog lang niet só mahal
als in Belanda, dus besloot ik om mijn 75.000
rupiah te bestéden aan dit kopje koffie... Nou
hóór ik jou dènken: Fijfènséventugdüüssèn
rupiah voor een kopje koffie, die fèn is gila!
Tapi de kènners wéten dat kopi luwak het
duurste kopje koffie ter werèld is, vanwége
dat proces van die kattenmaag. Ohw... u
weet nog niet? Nou, in een katjangdop is het
verhaal als folgt. De koffiebessen worden
opgegeten door de loewak (een katachtige).
In de maag gebeuren dan allemaal chemi
sche procéssen (beetje nèt als bij mijn oom
Wally na tante Deetje's petjel), vruchtvlees
verteer en de pit kom via de natuurlijke wég
weer naar buiten om fèrfolgens teruggevon
den te worden door: nou ja. laten we die lui
maar pechvogels noemen. De pitten worden
geróósterd en wahlla: kopi luwak-bonen.
Dus toen die dame mij uitlegde dat ze de
koffie vérs aan tafel kon maken, moes ik wél
even dua kali nadènken. Want dat met zo'n
kat aan tafel sie ik tog nie só sittèn hóór.
Dalijk mét een kattenbak hier en óveral
bèssen... Geef so'n rommel tog? En hoe lang
moet ik wachten tot dat beest klaar is? Héb
niet héél de dag de tijd.
'Aaah, u bedoel het koffie sétten kén u aan
tafél doen? Ach ya. waarom niet?'
Na een héél procés met een uitérst bijsonder
koffiesétapparaat, dat méér leek op een stuk
gereedschap uit een laboratorium, kwam
daar mijn kopi luwak tevoorschijn. Tidak
pakaigula, tidak pakai susu, dit kopje koffie
ga ik püür naar binnen nippen!
Alléén nog vóór ik kan genieten van de
nasmaak van het eerste overhéérluke kopje
koffie, begin mijn maag het geluid te maken
van een loewak. een zweetdruppel baant
haar wég langs mijn voorhoof en ik span in
een refléx mijn bilspier aan. Is dit het geheim
van de kopi luwak? Want als só. had ik graag
onwétend gebléven!
Ik spring op én rén richting de kamar kecil
in de hoek van de Mall. Terwijl de dame bij
de twa-lét uitgebreid de tijd néém om mijn
1.000 rupiah terug te géven naar aanleiding
van mijn briefje van 2.000, roep ik cepat: 'Baik
baik!!' en storm één van de hokjes binen om
metéén herinnerd te worden aan het feit
dat ik géén Indonéés bén. Jongkok (hurkén)
op het twa-lét is één ding, maar nérgens
twa-létpapier en alléén een waterspuit?!
Maaf, maar dat gaat mijn Nederlandse kant
te bóven. Mét kramp in mijn maag neem ik
'afscheid' van mijn kopi luwak, maar dan wél
op twa-lét di rumah saya!
Sampai jumpa lagi!
PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil)
like website saya op www.rickyrisolles.nl
maart 2013 13
Moesson #9 maart 2013.indd 13
21-02-13 09:25
