Column
Nog géén twee weken thuis van mijn trip
naar Yogyakarta, krijg ik een e-mail van de
organisatriese van de Miss Mister Indone
sisch Verkiezing. 'Beste Ricky, onze zoon vindt
jou ècht VET! Zou jij het leuk vinden om ons
met de verkiezing te komen helpen? Nee,
niet met meedoen... maar als in ondersteu
ning.'
Blijkbaar was ik dus nèt iets tè VET! Had ik
hèn moeten uitlèggen dat dit waarschijn
lijk kwam door al die saté kambing die ik in
Yogya geranseld hèb? Ach, sudah lamaar...
Maar wat te doen met désè fraag? Wan siet
u sichsèlf al in een saal staan met allemaal
bloedmooie potènsiële Miss Indonesisch
verkiezingskandidaten? Pèrcies, ik mijsèlf dus
óók! Natuurlijk sèg ik ya!
Dat was tijdens mijn dangdut-soektögt in
Yogya pèrcies omgekeerd.
Mijn lijsje voor Indonesia bevatte name'luk
de fölgènde items:
1. Een Official Timnas Indonesia Football
Shirt moest ik vinden (Irfan Bachdim waar
bèn je?!)
2. Kopi luwak moest ik drinken (sit nooit
meer hètsèlfde als ik kijk naar een kopje
kopi luwak)
3. Dangdut dat moest ik sien! (maar wat is
dangdut nu weer?)
Hier in Belanda probeerde ik nög uit te
vinden wat dangdut is, maar nieman kön
mij uitlèggen. Dat moet je sien, wèrd mij
gesèg. Tidak apa-apa, ofwèl geen probleem.
Dan soek ik dat wèl uit! Dus toen ik in
Indonesia hoorde dat dit een soort mix van
Indonesisch-Indiaas-Arabische music was
met bloedmooie moderne buikdanseressen,
sat ik al in de taxi op wèg naar mijn eerste
dangdut-concert! Naast rendang, de risolles
van mijn moeder, de Indonesische actie
speelfilm The Raid èn Rudi van Dalm, bèn ik
óók een groot fan van buikdanseressen. Èn
dan een hele saal vol, waar kèn ik tekenen?!
Maar hoe kèn het dan. dat ik alleen nög
maar kerels de dangdut-saal binnen sie
lopèn? Stèrker nög, op momènt dat de band
op het grote podium begin te spelen, stroom
de dansvloer helemaal föl met alleen, maar
dan óók ècht alléén, kerels. Die óók nög
eens close met elkaar bèginnen tè dansen.
Begrijp mij nie verkéérd, mannen die mèt
mannen dansen, geen probleem hoor. Maar
als je bloedmooie buikdanseressen verwacht,
kom je nögal van een kouwe kumpulan thuis.
Waar bèn ik in hemelsnaam in beland?
Nèt na ik besluit om dit feest froegtijdig te
verlaten, omdat ik de fölgènde öchtènd froeg
op moet om mijn vliegtuig tè halen, köm
daar sómaar uit hèt niets plötsklaps een (in
derdaad) bloedmooie zangeres het podium
opwandelen. De saal stöp met menari, öfwèl
dansen en keert sich vrijwèl dirèk richting
het podium. Nèt als ik, sijn ook alle dansènde
mannen onder de indruk van haar schoon
heid. Op mómèn dat sij (bijsöndèr sexy)
begin te dansen, mèrk ik dat ik weer plaats
neem op mijn stoel. Een vreemde dwang
sörg ervoor dat ik, hetgeen wat singen dien
voor te stèllen, maar voor lief neem en de bij
zondere klanken van het dangdut-spektakèl
op mij in laat wèrken.
Ik dacht: dangdut heeft vanaf vandaag één
fan erbij. Mijn lijsje is nu compleet. Morgèn
vlieg ik weer terug naar Belanda, maar van
daag nög even niet.
Sampai jumpa lagi!
PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil)
like website saya op www.rickyrisolles.nl
april 2013 11
Moesson #10 april 2013.indd 11
26-03-13 13:35
