De Dapena-school
in Soerabaja
april 2013 27
26-03-13 13:36
Reactiesgraag aan: p.rudolph@upcmail.nl
Moesson #10 april 2013.indd 27
ZusterlijkzittenBea Rudolph (vijfdevanlinks) enJoyce
Rudolph (zesde van links) naast elkaar op de eerste rij van
vijfdeklasvande lagereDapena-school aandeSuma-
trastraat in Soerabaja. Niet wetende dat ze later schoonzus-
senzouden worden. PeterRudolph(tweede rij, tweedevan
rechts) kon toen nog niet bevroeden dat Joyce zijn vrouw
zou worden.
'Hiervoor zat ik op de Nassauschool aan de Jalan Suprat-
man, waar mijn moeder onderwijzeres was', vertelt Peter.
'Een enthousiaste leerling was ik niet. Daarom ben ik een
aantal keer blijven zitten. Vo1"0""
migen was ik een
vervelend joch. Ik
stotterde vroeger,
voelde me snel
buitengesloten of
gediscrimineerd. Dus
als ik niet uit mijn
woorden kwam, dan
gebruikte ik mijn
handen. Het was
geen gemakkelijke
tijd. We mochten
vanaf 1957 van de
overheid van de ene
op de andere dag
geen Nederlands
meer spreken op school. Dat zorgde bij veel leerl
voor een taalachterstand.'
In deze klas was er nog geen sprake van liefde tussen Peter
enJoyce.'Zijhaatte me zelfs indie tijd.'TochprobeerdePeter
al vroeg indruk op haar te maken:
dooralspasgeboreneeen flinke keelop te zetten.'Joyce
en ik schelen drie dagen. Onze moeders lagen in hetzelfde
rooms-katholiekeziekenhuisinSoerabaja.'
Samenmet zijnzus Bea, zusjeAnita enbroerBob, werd
Peter met de betjak naar school gebracht. 'Ondanks alle
moeilijkheden was het eenleuke tijd. Met veelklasgenoten
hebben we nog contact. Het is fantastisch elkaar dan weer
te zien, te praten over vroeger, elkaar te omhelzen. Mijn
broer Bob woont nog in Indonesië. Hem lukte het niet het
om zich in Nederland te vestigen. Hij krijgt steun van de
familie en wij proberen hem zo vaak als mogelijk te bezoe
ken. Soms is het moeilijk te verkroppen dat het voor hem zo
gelopen is, vooral voor onze moeder.' (lynda muller)
