Column
Sambal in haar bloed
De lente komt eraan en het wordt voor mij ook genieten: want het
gezang van vogels doet me aan de tropen denken.
Het is mijn verjaardag en het is de koudste 12 maart sinds 1928. Dus
sinds veertig jaar voor mijn geboorte! Op de radio vanochtend toen ik
de wat mij betreft lekkerste taart van Den Haag ging halen, hoorde ik
dat de gevoelstemperatuur onder min 10 graden is. Dat dat ook klopt,
voel ik als ik met de taart in mijn handen en mijn jas nog open even
later van de auto naar binnen loop. Gruwel, wat een kou!
Mijn Facebook ontploft bijna van felicitaties, maar ook heel veel
geklaag van Indische familieleden vind ik daar terug. Dat ze sneeuw
haten, dat ze nergens last van hadden op de zojuist genoten vakantie
in het Verre Oosten, maar dat het hier eenmaal terug weer foute
boel is. Mijn nichtje fotografeert haar vriend zelfs wanneer ie moet
huilen omdat hij zojuist de weersvoorspelling hoorde. Ik kan het al
leen maar hartgrondig met ze eens zijn. Ook ik vervloek dit weer, al
eerder schreef ik over mijn winterdip en ik voel me dit jaar enorm op
de proef gesteld.
Ik houd het vol omdat ik een heerlijke reis naar Bali voor ogen heb.
En al over drie weken. Samen met mijn moeder ga ik. En we tellen de
dagen en dat deden we maanden geleden, toen ik net de reis geboekt
had, ook al. We gaan niet zo lang, slechts tien dagen, want heel veel
langer kunnen we niet van huis. Door deze en gene zijn we al best
voor gek verklaard en geregeld krijgen we ongevraagd goedbedoelde
raad. Maar het kan ons niet deren. Wij verheugen ons er ontzettend
op. En dan vooral om lekker met z'n tweetjes helemaal te doen waar
we zin in hebben. Gewoon. Op dat moment. Zonder rekening te hou
den met wie of wat dan ook.
'Nog 98, 45, 31, 22 dagen!' roepen we verkneukelend naar elkaar, tus
sen de koude regenbuien door, meestal door de telefoon.
Dit is het meest fantastische Sinterklaascadeau dat ik ooit kreeg. En
inderdaad, nogal enorm van Sinterklaas, maar ik heb nou eenmaal
een buitengewoon bijzondere band met de Goedheiligman... En dit
was ook wel een beetje een uitzondering hoor. Hij zag natuurlijk hoe
moeilijk ik het had deze winter.
Ik zet koffie, thee, ontvang mijn ouders, vriendinnen en snijd de taart
aan. Dan ligt er een kaart van haar op de deurmat.
Aan het zwierige handschrift, het lijkt wel of zelfs haar pen kan dan
sen - de quickstep en de poco-poco, ze kan het beiden als geen ander
- herken ik meteen van wie die is.
Mijn tante Son van in de zeventig, stuurt mij elk jaar een verjaardags
kaart. En dan niet zo'n saaie met alleen een naam erin, maar altijd
met een heel verhaal voor mij. Met van die mooie krullende letters
geschreven.
Het brengt de zon in mijn gemoed
En het voedsel in mijn leven.
Het is de sambal in mijn bloed.
Zo besluit ze haar verjaardagskaart aan mij. Vrieskou. In deze tijd van
het jaar. En zij hoort de vogels en denkt aan de tropen. Adoeh! Hoe
lief en dapper.
(44) is actrice en theatermaakster en komt uit een
grote Indische familie. Ze is getrouwd met acteur Stefan de Walle (46)
en samen hebben ze twee zoons: Billy en Moos.
april 2013 45
Moesson #10 april 2013.indd 45
26-03-13 13:37
