Column
Ricky Risolles
Als jam karet een koninkrijk was, dan was ik
er koning. Sprékèn wij om 14.00 af, kèn je er
donderop sèggen, dat ik ergens na 15.00 kom
aankakken. Sèg ik dat ik er tégèn de avond sal
sijn, is mijn stréven 'in ieder geval' voor 23.59
diesèlfde dag. Bèn jij zwanger van mijn kind,
rékèn dan de geboortedag uit en tèl daar
minimaal 3 wékèn bij op, èn als mijn column
op de eerste dag van èlke maand ingeléfèrd
dien te worden, is èlke dag vóór 2 weken te
laat, ruim op tijd.
Jam karet, een gevleugelde en welbekènde uit
spraak van Indische en Indonesische mensen
wanneer désè te laat sijn. Jam is tijd èn karet
is rubber. Met and're woorden: bij Indo's is tijd
só buigbaar als een sliertje taugé. Dan kènnen
die lui nog só boos sijn om jouw té late bin-
nenkoms, lépèl désè twee woordèn op en je
bèn vergéven, ofwèl:jam karet is hèt anwoord
op alle excuusjes die je tog niet wil horen.
So óók toen ik mij té laat bij de artiesten
ingang van de Pasar Malam Indonesia
aanmeldde:
'Naam?'
'Ricky Risolles.'
'Wat kom je hier doen?'
'Te laat komen.'
'Nee, ik bedoel: wat ben je?'
'Jam karet.'
Die fènt hij lach en binnen was ik! Backstage
klaarmakènd tussen al die prachtigè Miss
Indonesisch-kandidaten voor mijn optreeën,
wat èr voor zorgde dat ik daardoor bij mijn
opkoms óók weer te laat was! Al, sudah.
Was ik de dag hiervoor eindelijk een keer op
tijd, vanwegèn dè Poco Poco Flashmob die ik
zou starten, sta ik uiteind'luk 20 minuten bij
-10 gevoelstemperatuur in mijn cèlana pèn-
dèk (korte broek) buiten te wachten omdat
mijn Poco Poco-danseressen nog binnen aan
de rawon zaten. Bèn ik het een keer niet, sijn
die and'rèn het wèl. Dus bedacht ik mij: dat
gaan we morgen anders doen!
Afijn, fólgènde dag om 16.00 ik kom binnen
wandelen, daar waar ik 15.00 had aangekon
digd, dit keer omdat de Iraniër, Marokkaan
Chinees waar ik mee samen reed, desèlfde
kenmerken als de Indo's besitten als het
aankom op tijd. Ach, het optreeën is pas om
17.00, dacht ik.
'Kèn ik nog éérs wat éten?' fraag ik.
'Nee, kan niet!' sèg die meid van de organisa-
sie, je moet zó op!'
'Maar ik heb nog niet gegeten', herhaal ik.
'Èr is water backstage', sèg sij.
Een duidelijk geval van miscommunicasie,
want ik heb nog nooit gehoord van sambal
goreng water!
Maar vanwége de stressfactor op zo'n drukke
dag besluit ik om maar niet bijdehand te
doen en die meid (die duidelijk uitstraalde
waarom nou juist zij de planning-touwtjes
in handen had) te folgèn naar de backstage,
waar ik de fraag om 17.00 opnieuw aan haar
stèl. Anwoord blijf hètsèlfde: 'Nee kan niet
Ricky, je kan ieder moment op moeten.'
Sè mag van geluk spreken dat sij só tjantik
is en ik daardoor niet durf door te drammen.
Maar als ik om 19.15 besluit om tog wat éten
te gaan halen, gooi sij haar charmes in de
strijd om mij tégen te houwen: 'Ricky, nog 5
minuten.'
Eindstand, désè fènt staat om 19.58 op het
podium met een maag vol met water. Als ik
de koning van jam karet ben, is sij duidelijk
de koningin!
Öp de één of and'rè manier wèrk het hélè
tijdsidee, planning èn logistiek, in Indonesië
anders dan in Belanda en hebben wij Indi-
schen een stukje van dat rubber meegeno
men èn geplant in Nederlandsche bodem. En
hoe je wèn of keert mijn tuin staat er vol mee!
Wil je weten hoe het met de koningin van de
jam karet is afgelópèn? Kijk maar op Youtube,
toets in Ricky Risolles en Miss Indonesisch en je
kèn zien hoe ik haar heb bedankt!
Sampai jumpa lagi!
PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil)
like website saya op www.rickyrisolles.nl
mei 2013 9
Moesson #11 mei 2013.indd 9 24-04-13 18:26
