Column
Koninklijke concentratie
Als u dit leest is de 55ste Tong Tong Fair achter de rug en hebben we
alweer ruim een maand een nieuwe koning en koningin. Dat deed mij
denken aan mijn eigen ervaring met de vorige Majesteit. Daarvoor
neem ik u graag mee naar het jaar 2008.
Het is vandaag 21 mei. De Tong Tong Fair, voorheen de Pasar Malam
Besar, bestaat 50 jaar. Om dit te vieren is de koningin uitgenodigd. Er
is een speciaal programma voor haar opgesteld. Zo mag ik haar in het
grote Bintang-theater een stukje van Lin Scholte voorlezen. Het is lek
ker warm die dag. Ik had goed nagedacht over wat ik aan moest trek
ken en had na veel wikken en wegen gekozen voor een zilverachtige
jurk met lange mouwen tot net op de knie. Een keurig hakje eronder,
kon niet missen, dacht ik zo.
Op de afgesproken tijd kom ik aan in het Bintang-theater. De ko
ningin is er nog niet. De zaal is wel al redelijk gevuld en een kron
tjongband zit op het toneel te musiceren. Heen en weer geloop van
beveiliging en organisatie, er staat duidelijk wat te gebeuren. Dan
is het zover. Zij komt binnen! Deftig komt zij binnenschrijden. Vanaf
mijn plekje aan de zijkant van het toneel, verdekt opgesteld, kan ik al
les goed overzien. De tekst heb ik al die tijd in mijn hand. Ook als Ellen
Derksen haar openingsspeech houdt. Ook tijdens het optreden van
het Dans Institut Seni Indonesia daarna. Tegen de tijd dat ik ben, zijn
de kopietjes in mijn handen zweterige vodjes papier geworden. Niks
van aantrekken nu, hoofd koel, het toneel betreden.
Ik kijk de zaal in, ik kijk de Koninklijke Hoogheid aan, geef haar een
licht knikje. Knikte ze nou terug? Niet te lang wachten nou, begin
nen met lezen! Mijn handen trillen maar mijn stem klinkt helder en
rustig. Ik lees en houd af en toe contact met de zaal en met haar. Dan
gebeurt er iets. Ze doet haar ogen dicht. Beatrix! Slaapt u? Vind u mijn
jurk niet mooi? Te kort? Heeft u liever goud dan zilver? Kunt u mij niet
aanzien? Ben ik saai? Heeft u een zware dag gehad? Is dit verhaal
te heftig? Krijgt u een appelflauwte? Ik kijk nog eens goed. Nee, ze
slaapt niet. Haar ogen zijn gesloten maar haar wenkbrauwen gaan
wel iets omhoog, het lijkt of ze zachtjes glimlacht en of ze een beetje
knikt, ja ze knikt! Het is... alsof... ze luistert. Ze luistert heel aandach
tig. Naar mij! Ze doet haar ogen dicht opdat ze het beter kan horen,
opdat ze zich dan beter kan concentreren, ja dat is het natuurlijk, ze
krijgt de hele dag al zoveel informatie te verstouwen, dan moet ze
soms ook wel haar ogen sluiten om niet alles maar de hele tijd zo
hard naar binnen te laten komen. 'Pling, pling.' Ondertussen hoor ik
achter mij Andy Tielman die al stilletjes aan het inspelen is. Heeft zij
er last van? Nee, ze heeft nog altijd dezelfde vredige uitstraling als
daarnet. Ik zie het allemaal terwijl ik voorlees en voordat ik het weet
ben ik aan het eind van mijn tekst. Applaus. Ze heeft haar ogen weer
open. En ik moet gaan. Op de fiets naar Familiefeest, de voorstelling
die ik met mijn broers speel.
Dit jaar heb ik spookverhalen voorgelezen in het Bibit-theater.
Misschien was u er wel bij. Met gesloten ogen.
(45) is actrice en theatermaakster en komt uit een
grote Indische familie. Ze is getrouwd met acteur Stefan de Walle (46)
en samen hebben ze twee zoons: Billy en Moos.
juni 2013 45
Moesson #12 juni 2013.indd 45
28-05-13 10:30
