Tegenwoordig
iscografie
PARIJS
woont Anggun samen met haar echtgenoot,
de Franse schrijver Cyril Montana, en haar
dochter Kira Cipta Montana in Parijs. Dat ze
daar woont is eigenlijk toeval. Want toen ze
in 1994 haar platenmaatschappij verkocht
om haar reis naar Europa te financieren, was
Parijs geen moment in haar gedachten. Het
plan was om eerst naar Londen te gaan en
zich daarna in Nederland te vestigen.
Anggun: 'Toen ik uit Jakarta vertrok was mijn
idee om vanuit Nederland een internationale
carrière op te bouwen. Ik wilde wat anders. Ik
was 19 jaar, had meer dan 4 miljoen albums
verkocht in Indonesië. Ook had ik mijn eigen
platenmaatschappij en was ik de producer
van enkele Indonesische bands. Het klinkt
misschien verwend, maar ik was moe van
het succes. Ik had het gevoel dat ik alles in
Indonesië al bereikt had en was toe aan een
nieuwe uitdaging. Ik moest mijn grenzen
verleggen. Toen ik naar Europa vertrok,
leek Nederland een logische plek om me te
vestigen. Er wonen veel Indonesiërs en door
de historische band dacht ik dat ik me er
snel thuis zou voelen. Het is er echter nooit
van gekomen. Toen ik tijdens mijn Londense
periode een keer op vakantie naar Parijs ging,
kwam ik daar precies de mensen tegen die
mijn carrière verder konden helpen.'
Ze ontmoette producer Erick Benzi die eerder
met Julien Clerc, Johnny Hallyday en Celine
Dion werkte. Hij was zo onder de indruk van
haar stem dat hij haar direct een contract
bij Sony Music Entertainment aanbood. 'In
plaats van door te reizen naar Amsterdam,
bleef ik toen in Parijs hangen.'
Daarna ging alles snel. Haar 'Snow on the
Sahara' werd een wereldhit en ze werd de
eerste Aziatische artiest die zowel de Ameri
kaanse als de Europese hitlijsten aanvoerde.
'Snow on the Sahara' werd nummer 1 in
onder andere Frankrijk, Italië, Canada en
Indonesië. 'Ik heb toen geluk gehad. Ik weet
niet hoe mijn carrière er anders uit had
gezien. Wie weet was ik wel een illusie armer
teruggegaan naar Indonesië.'
Sinds haar debuutalbum in 1996 uitkwam
zong Anggun met enkele groten uit de inter
nationale muziekscene. Zo zong ze begin dit
jaar een live-duet met Charles Aznavour op
de Franse televisie. Ook werkte ze samen met
onder meer Peter Gabriel en Julio Iglesias en
trad ze op voor paus Johannes Paulus II.
Vorig jaar vertegenwoordigde Anggun haar
nieuwe vaderland Frankrijk tijdens het
Eurovisie Songfestival in Baku. Niet met
veel succes overigens. Met slechts 21 punten
moest de in Jakarta geboren zangeres het
doen met de een na laatste plaats. 'Daar
was ik eerlijk gezegd wel teleurgesteld over.
We hadden een goed nummer, geweldige
act en mooie kleding van Jean-Paul Gautier.
We hebben gedaan wat we konden. Daar
lag het niet aan. Maar weet je, je moet het
ook relativeren. Hoe hoog je daar eindigt is
geen graadmeter van hoe goed je bent. Je
moet zo'n slechte klassering niet persoonlijk
nemen. En hoe je het ook wendt of keert, ik
vond het een eer om gevraagd te worden om
Frankrijk te vertegenwoordigen.'
Nu Anggun jurylid is voor de Indonesische
versie van het televisieprogramma X-factor
vliegt ze vaak heen en weer tussen Parijs en
Jakarta. Door de opnames van het program
ma is ze een paar maanden bijna permanent
in Jakarta. Soms vliegt ze naar Parijs om daar
in één dag een videoclip op te nemen. De
volgende dag vliegt ze weer terug. Is dat niet
vermoeiend?
'Het is soms best zwaar. Maar ik wil niet
klagen. Het is een van de gevolgen van mijn
succes. Bovendien, het is geen straf om in
Indonesië te zijn. Mijn ouders wonen in
Jakarta dus het is een goede gelegenheid om
ze weer eens wat vaker te zien. Ik ben me er
elke dag van bewust dat ik een bevoorrecht
mens ben. Ik vlieg de wereld rond om op te
treden en kan mensen laten genieten door
te doen wat ik het liefste doe: zingen. Dit is
precies waarom ik op mijn twintigste alles in
Indonesië heb achtergelaten. Ik wilde inter
nationaal doorbreken. Dat is gelukt.'
Parijs is tegenwoordig de thuisbasis van
Anggun. Wanneer ze in Indonesië is, blijven
man en dochter in Parijs. Omdat je als Indo
nesiër voor veel landen een visum aan moet
vragen en omdat het in Frankrijk het leven
ook eenvoudiger maakte, liet Anggun zich in
Indonesisch
1986 Dunia Aku Punya
1990 Mimpi
1990 Tua Tua Keladi
1990 Takut
1991 Anak Putih Abu Abu
1992 Nocturno
1993 Anggun C. Sasmi... Lah!!!
1994 Yang Hilang
Engels
1998 Snow On The Sahara
2000 Chrysalis
2002 Open Heart (B.O.F.)
2005 Luminescence
2008 Elevation
2011 Echoes
Frans
1997 Au nom de la lune
2000 Désirs contraires
2005 Luminescence
2008 Elevation
2011 Échos
(bron: Wikipedia)
2001 naturaliseren tot Francaise, een keus die
haar in haar geboorteland op kritiek kwam
te staan.
'Sommige mensen in Indonesië zagen het als
verraad dat ik mijn Indonesische paspoort
inruilde voor een Franse. Ik vind dat dat wel
meevalt. Toen ik eenmaal definitief besloten
had me in Frankrijk te vestigen, zag ik geen
reden om geen naturalisatie-aanvraag in
te dienen. Het maakte mijn dagelijks leven
een stuk eenvoudiger, minder papierwerk.
Daarnaast vind ik dat een paspoort ook wei
nig zegt over wie je bent. Het is vooral een
administratieve registratie. Het is niet zo dat
nu ik geen Indonesisch paspoort meer heb,
ik ineens geen Indonesische meer ben. Ik kan
meerdere plekken op de wereld mijn thuis
noemen. Jakarta waar mijn ouders wonen
en Parijs bij mijn man en kind. Dat is toch
rijkdom.'
juli 2013 17
Moesson #1 juli 2013.indd 17
27-06-13 13:38
