'Mijn P moeder overleed toen ik dertien was. Op haar sterfbed drukte ze ons"óp het hart dat we leuke dingen moesten blijven doen als gezin. Die zomer van 1981 nam mijn vader ons mee naar tante Hannie en oom Dijs in Canada. Oom Dijs en tante Hannie hadden elkaar na de oorlog ontmoet, op de boot van Indië naar Nederland. Begin jaren vijftig besloten ze met een paar honderd gulden door te emigreren naar Canada, want tante Hannie werd helemaal gek van het in alle opzichten bekrompen Nederland. Eenmaal in Canada hadden ze besloten uitsluitend nog Engels te praten, ook met elkaar. Ik dacht vroeger dat mijn tante de enige persoon op aarde was 34 Moesson Moesson #2 augustus 2013.indd 34 die Engels met een Indisch accent sprak. Ze praatte langzaam en gearticuleerd en ik hoor haar nu nog zeggen: "Dijs, could you give me some katjangs, please?" Tante Hannie kon als geen ander haar huis in de hete zomers koel houden en was zichtbaar trots als je haar daarover complimenteerde. Er waren strikte regels in huis en ze bemoeide zich met alles, zelfs met de elpees die ik kocht: Joe's Garage en Over-Nite Sensation van Frank Zappa, Thick as a Brick van Jethro Tull, en albums van Billy Squier en Blue Öyster Cult. Ze was een gevoelvolle vrouw met een vanzelfsprekende liefde en warmte; ze kon tijdens het eten op staan om je een dikke knuffel te geven. Toch kende ze ook periodes van zwaarmoedigheid. Ze sliep slecht. Dat kwam door het kamp, hoorde ik haar eens vertellen. Ook al was ik jong, ik voelde dat ze 's nachts in het donker aan demonen overgeleverd was. Ze had met haar moeder in het vrouwenkamp gezeten en die was enkele dagen na 15 augustus 1945 toch nog overleden. Toen tante Hannie in de jaren negentig zelf ziek werd, omringde oom Dijs haar met alle mogelijke zorg, niets was hem te veel. Hij had zelfs een lift voor haar gemaakt. Ze was een hele lieve tante en ik was graag bij haar. In 2009 logeerden we op nieuw bij oom Dijs in Canada, mijn inmiddels hoogbejaarde vader en ik. Bij het afscheid gaf oom Dijs mij het kampschriftje van tante Hannie, met daarin de gerechten waar ze in het kamp zo naar verlangde.' 24-07-13 18:16

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2013 | | pagina 34