Ralph Boekholt
Ducelle
(Gat) Column
Als een tribute ontving zij ooit een boksersbeeld. De inscriptie onder
de trofee luidde, als ik mij goed herinner: ze beukt, incasseert en blijft
staan.
Voor haar verjaardag gaf ik haar eens een originele politie-gummi-
knuppel, om mee te nemen als ze 's avonds haar hond uitliet. Ze was
er dolblij mee. Of ze die ooit heeft gebruikt weet ik niet, figuurlijk
ongetwijfeld wel.
Ducelle wilde wel eens meppen, niet omdat dit haar hobby was, maar
als haar toorn was gewekt, en die toorn sliep een muizenslaap, dan
werd men verbaal niet weer op het rechte pad gebracht, maar van de
verkeerde weg gemept. Had die tekst toen al bestaan, dan was het
'out of my mind, back in five minutes' in zulke situaties van toepas
sing.
was de dood van Tjalie. Dat alles heeft ze niet gelezen in een boek.
Dat alles heeft ze niet van horen zeggen, dat alles heeft ze niet ver
zonnen. Dat alles heeft zij meegemaakt. Geef toe, dat is veel voor een
mens. En wanneer dat alles door wie ook profaan werd verwoord, dan
ontwaakte de toorn, letterlijk of met een stuk proza dat bepaald pedis
was. Zeker, ze had ook de schaduw kunnen opzoeken om van daaruit
stille bijdragen te leveren, maar dat deed ze dus niet en dat maakte
haar bijzonder. Ducelle was al jong een geëmancipeerde Indische
dame, avant la lettre: onafhankelijk, trouw, branie en ondernemend.
Ducelle is niet meer. Ik moet denken aan die keer dat een bekend ie
mand binnenkwam in een rolstoel die door zijn vrouw werd geduwd.
Even later fluisterde Ducelle in haar oor: 'Hoe is het met jou? Jij moet
het zwaar hebben met zijn verzorging.' De vrouw was ontroerd en zei:
'Wat fijn dat iemand mij begrijpt.'
Het rechte pad van Ducelle was geen smal pad, integendeel, maar als
iemand vulgair was in denken, doen en schrijven, dan was dat voor
Ducelle als de bel voor de eerste ronde. Velen maakten zich dan uit
de voeten, anderen moesten glimlachen om dit charmante trekje van
haar en sommigen trokken zich er niets van aan, omdat ze wisten.
Ducelle is niet meer. Ze vertelde ooit dat zij dol was geweest op het
eten van vers suikerriet. 'Het is eerst hard, bitter ook, je moet goed
kauwen, maar dan, dan proef je opeens de suiker.'
Ook Ducelle heeft het allemaal meegemaakt: Indië, oorlog, bersiap,
repatriëring, het nieuwe leven, de culturele revolutie van de jaren '60,
het op drift raken van oude normen en waarden en het opkomen van
de tweede generatie. En er was haar Amerikaanse periode. En daar
Ralph Boekholt was van 1984 t/m 1993 werkzaam bij Moesson
als redacteur en later hoofdredacteur.
september 2013 29
Moesson #3 september 2013.indd 29
28-08-13 11:
