n
n
rvn
In 1950 vertrekt Lilian Ducelle naar het einde van de wereld, naar het hout
kapgehucht Sampit op Borneo. Ze heeft behoefte om haar hoofd leeg te
maken. Haar ouders zijn nog maar kort geleden overleden en bovendien,
waar gaat haar relatie met Tjalie eigenlijk naar toe? In een van haar mooiste
verhalen beschrijft Lilian haar tijd op het primitieve Sampit.
HET MOOISTE VAN..
pit, wie woo
er oo 00
0
Door Lilian Ducelle Foto's archief Mark Boon
donkerbruin
verbrand, roken
naar zon, zee en
de Khoen Hoea, Babs, Pam en Rogier. Hun
ogen groot van verbazing meer dan nieuws
gierigheid naar alles wat op die smalle kade
aan die brede rivier lag en bewoog.Tjalie
sjouwde een paar koffertjes. Met twee ar
men kun je makkelijk vier mensen omhelzen,
mijn blijheid om het weerzien toch verstikt
door de vraag:'Wat komen jullie hier in
vredesnaam doen?'
'Wonen', zei Tjalie eenvoudig, 'doe jij toch
ook. En voordat je 'm nog verder smeert,
met jou trouwen'.
'Het is hier geen LasVegas', zei ik.
'Om te trouwen moet je naar Band-
jarmasin.'
'Is hier een Nederlandse school?'
'Ja, Bruynzeel heeft een eigen school
voor de kinderen van de employees, maar
geen ambtenaar van de Burgerlijke Stand om
mensen te trouwen. Hier is nog nooit een
Nederlander getrouwd.'
'Nou, dat moet je maar eens zien' zei Tjalie
onverstoorbaar. 'Wacht even, ik moet mijn
fiets nog uit de loods halen.'
Een fiets, ook dat nog. 'Hier zijn geen hotels,
er is geen pasanggrahan en ik kan jullie niet
in mijn huis nemen, geen plaats, geen bed
den, niets!' Ik begon wanhopig te worden.
'Alles komt terecht, don't worry'.
En alles kwam terecht. Een vriendelijke
Bruynzeel-employé, Modderman heette hij,
had ons gezien en gehoord. 'Als jullie een
tampat zoeken, neem mijn huis maar. Ik ga
drie weken met vakantie naar Soerabaja,
mijn vrouw en kinderen zitten daar weer
voorgoed.' Modderman woonde even buiten
het dorp, had er een huisje laten bouwen.
september 2013 41
28-08-13
