(Gast) Column
Oma
Als klein meisje woonde ik op de Prins Mauritslaan. Op de begane
grond zat Moesson, op de eerste verdieping woonde oma Lilly, mijn
ouders en ik op de tweede. Wanneer ik wakker werd, luisterde ik of
ik het getik van geëmailleerde schaaltjes hoorde. Dat betekende dat
oma op was en de katten eten gaf. Dat geluid was mijn teken om
naar beneden te gaan - al was het vaak nog veel te vroeg, want oma
was soms al om half zes op. Eenmaal beneden aten oma en ik toast
met boter. We lazen samen de stripjes in de krant of keken tekenfilms
op tv. Oma en ik keken graag samen tv. Ze kon heerlijk mopperen op
slechte omroepsters, 'smerige' tv programma's en de slechte kleding
van de popsterren bij Toppop. Met Kerst keken we uren achter elkaar
naar de BBC, naar filmklassiekers met Fred Astaire en Ginger Rogers.
We genoten van de muziek, het dansen en de prachtige jurken.
Oma was dol op die prachtige jurken, op mooie kleren. Ze maakte de
mooiste kleding, met de hand. Twee keer gaf ik als meisje een dans
voorstelling op een feest van Moesson. Het discopakje van paars en
geel satijn dat ze voor me maakte, was geweldig.
De Prins Mauritslaan was mijn thuis. Toen mijn ouders uit elkaar
gingen, en ik verhuisde, was het nog altijd thuis komen bij oma. Mijn
vader, oma en ik brachten in die tijd vaak de zondag met z'n drietjes
door. Wij konden heerlijk samen zijn - gewoon zijn. We maakten lange
wandelingen met oma's hond Kita. Daarna maakte oma vaak chocola
demelk en we doopten er reepjes wit brood in.
's Avonds kookte oma nasi of rijst met kipkluifjes of frikadelletjes, of
we haalden patat. Mijn vader keek Studio Sport, ik keek mee, oma
keek in de gids wat erna op tv kwam. Wij hadden een bijzondere band
met z'n drietjes - een van de mooiste reizen van mijn leven maakten
we met z'n drieën, naar Indonesië. We reisden langs plaatsen uit het
verleden, waar ik veel over had gehoord.
Oma wist feilloos wat mij bezig hield. Als ik ergens mee zat, kon ik
altijd met oma praten. Ik ben niet zo'n prater, maar oma had aan een
half woord genoeg. Ze deelde dan een ervaring, of vertelde een ver
haal wat aansloot bij mijn probleem. Ze leerde mij lering te trekken
uit mijn ervaringen.
Wijze lessen; tot op het laatst bleef ze me die meegeven. Blijf jezelf,
vertrouw op jezelf, zorg niet alleen voor je man en je kindertjes - zorg
ook voor jezelf.
Toen Luke, mijn oudste zoon, werd geboren, zei oma: 'ik hoop dat ik er
lang genoeg ben om hem te zien lopen.' Ze is lang genoeg gebleven
om ook Brent en Jack te zien lopen en praten. Wat genoot ze van haar
kleine donderstenen, wat brachten ze haar een geluk.
Ik kan nog niet bevatten dat oma er niet meer is. Maar ik weet in mijn
hart dat ze er altijd zal zijn. Dat ze, als ik haar om hulp vraag, me op
wat voor manier ook zal loodsen, zoals ze dat altijd heeft gedaan.
september 2013 45
Moesson #3 september 2013.indd 45
