D.A. Visker 1916 - 2013
Even bellen met:
Flip Stoltenborgh van Merapi Tour Travel
Ik zit te lunchen in een Indisch eethuisje.
Graag. Dat is goed... Ik bel jou wel terug.
(een half uurtje later)
We organiseerden altijd al rootsreizen, maar die zijn indivi
dueel. En groepsreizen naar Indonesië doen we ook al, maar
dan gaat er over het algemeen een wat ouder publiek mee.
We merkten dat dertigers en veertigers met opgroeiende
kinderen het ook leuk vinden om in een groep naar Indonesië
te gaan, zodat ze ervaringen kunnen delen.
Indo's die alleen of met hun kinderen voor het eerst naar In
donesië gaan hebben heel specifieke wensen. Die willen langs
het geboortehuis van hun ouders of grootouders, of langs de
plek waar ooit een jappenkamp was. De kerk waar hun opa en
oma zijn getrouwd. Ze willen een erebegraafplaats bezoeken.
Of een speciale pasar zien uit de jeugd van hun ouders.
Goed idee. Hoe ben je er op gekomen?
Ik spreek veel met Indo's en dan vang je wel eens wat op.
Bovendien organiseren we natuurlijk al langer individuele
rootsreizen. Dan krijg je die vragen ook.
Als de naam D.A. Visker klinkt, denk je automa
tisch aan het Indisch Familie Archief. Zonder
Visker geen IFA. In 1972 startte hij met het
verzamelen van verhalen en gegevens voor zijn
privé-archief, dat in de loop der jaren uitgroeide
tot een omvangrijke collectie, die momenteel
wordt bewaard in het Haagse Gemeente Archief.
Met zijn boekje Indische familienamen. Leidraad
voor praktische genealogie van de Indische Neder
landers inspireerde hij oud en jong tot het maken
van een eigen familiestamboom. Zijn invloed op
latere generaties is mede daarom van onschatba
re waarde. Derk Adriaan (Dick) Visker zag het als
zijn levenstaak om het verhaal van 'de Indische
Nederlander' vast te leggen in een archief, als
'een monument van papier' en 'een gedenkteken
voor het nageslacht'. De in Amsterdam geboren
Visker kwam op 18-jarige leeftijd als KNIL-militair
naar Indië en raakte op slag verliefd op het land. In Indië ontmoette hij ook
zijn grote liefde Dientje.
Eenmaal terug in Nederland ging hij voor de landmacht werken. In Tong
Tong en Moesson deed hij regelmatig de oproep aan lezers om hun
stamboom vast te leggen en in te sturen. Daarnaast schreef hij verhalen
waarin hij het dagelijks leven in de kolonie minutieus beschreef. In 2003
vertelde hij aan Moesson over zijn tijd als krijgsgevangene in kamp Harima
in Japan, waar hij het aanspreekpunt voor de Japanners was. Hij had het
ervaren als de zwaarste periode uit zijn leven, maar had er nooit erkenning
voor gekregen. Een uitzonderlijk moment van teleurstelling, want als er
iets opvalt aan zijn verhalen over het leven in Indië, dan is het de opgewek
te toon. Hetzelfde geldt voor zijn gedetailleerde lofzang op zijn tijd bij het
KNIL, beschreven in Totok in Tjimahi uit 1985. Het was, zei hij, zijn antwoord
op Anak kolong van Lin Scholte. Hij wilde het verhaal vertellen vanuit de
positie van de kleine koloniaal, - voor hem een woord dat geenszins een
diskwalificatie inhield, maar iets was om trots op te zijn. Onvermoeibaar
bleef hij doorschrijven. Ook na het overlijden van Dientje in 1998. Het zou
nog 15 jaar duren eer Dick zich bij haar zou voegen. D.A. Visker overleed op
28 juli in Breda.
De winnaars van het boek
Schaduw van Schijn van Bar
ney Agerbeek zijn bekend.
Het zijn F. Rey, W. Bakker
Bas, Ad Berteling, G. Wermuth en L. Rouwhof (Ierland). Het boek
Geknakte bloem van Marguerite Hamer gaat naar R. Huldman,
Nicole Brouwer en mevr R. Schaverus-Meliëzer (België). De tien
vrijkaarten voor 2 personen voor de Pasar Malam Assen gaan
naar: B. Mehrer-Tan, H. Hongee, Jaap Francke, mevr H. Lorrier, W.
van der Werff, J. van Dijk, M. van Dijk, D. van Stralen Ziesel, R. van
Tongeren, Sylvia Roggen. Allen gefeliciteerd!
Bel ik gelegen? Het klinkt gezellig op de achtergrond.
O, zal ik straks even terugbellen? Eet jij eerst lekker verder.
Met Flip Stoltenborgh.
Hallo. Ik hoorde dat jullie groepsreizen voor de derde generatie
Indo's gaan organiseren die op zoek gaan naar hun roots. Kun je
daar wat meer over vertellen?
Groepsreizen naar Indonesië voor die specifieke groep bestaan
nog niet?
Jawel. Maar dat zijn altijd onpersoonlijke groepsreizen langs
de highligths van Indonesië. Je krijgt er niet dat extra gevoel.
Bovendien gaan er ook veel Hollandse toeristen mee. Daar
door is er onderweg toch een andere sfeer.
Indische toeristen hebben andere wensen?
En bij deze rootsreis is het de bedoeling dat er gezinnen met
kinderen meegaan?
We gaan deze groepsreis juist in het hoogseizoen organise
ren, zodat er ook gezinnen met kinderen mee kunnen. Ik heb
in 1993 met mijn ouders en mijn vrouw en kinderen zelf een
rootsreis gemaakt, dus ik weet precies hoe dat voelt.
Als mensen mee willen, waar kunnen ze zich dan melden?
Op 19 oktober organiseren we een Pasar Malam Jalan in Overas-
selt om mensen te informeren over deze
groepsreis en onze andere reizen.
Met dans, muziek en lekker
eten uiteraard.
Wat at je daarnet eigenlijk?
Lontong met saté. En het
was inderdaad erg lekker.
(RICCI SCHELDWACHT)
8 Moesson
Moesson #3 september 2013.indd 8
