Tough love, was zijn stijl van opvoeden.
Mijn vader was heel streng voor mij.
Als ik hem teleurstelde, sprak hij niet meer tegen me.'
INTERVIEW
rière gebundeld. 'De titel, vernoemd naar een
nummer van de rockband Blink 182, verwijst
eigenlijk naar de manier waarop ik mij nu
nog steeds voel als ik op een rockconcert ben.
Als een meisje; concerten houden je namelijk
jong.' Aankomende december komt haar
tweede concertfotografieboek uit, ter ere
van haar tienjarige jubileum als fotografe.
'In dit boek zullen de grotere artiesten staan:
Green Day, Black Eyed Peas, Marilyn Manson.'
Daarnaast heeft ze nog vier fotografieboe-
ken uitgegeven en verschijnt er elk jaar een
kalender met zelfportretten.
Of haar succes iets te maken heeft met
haar Indische achtergrond? 'Ik denk vooral
met mijn vaders opvoeding. Tough love, was
zijn stijl van opvoeden. Mijn vader was heel
streng voor mij. Als hij teleurgesteld in mij
was, sprak hij niet meer tegen me. Ik heb ge
hoord dat wel meer Indische ouders dit doen,
dat het een heel Indische manier van straffen
is. Leuk vond ik het niet, ik heb er toch wel
een beetje een trauma van opgelopen, maar
ik denk wel dat het mij gevormd heeft tot
wie ik nu ben. Vroeger speelde ik ook op hoog
niveau badminton, hij was zelf trainer. Als hij
dan vanaf de zijlijn toekeek, speelde ik veel
beter om hem maar niet teleur te stellen. Hij
was anderzijds ook heel liefdevol. Zijn gezin
was alles voor hem, nam echt de tijd voor
ons. Ook was hij heel beschermend: iedereen
mocht over de vloer komen, zolang wij maar
binnen bleven.' Cindy wil zelf geen kinderen,
al vindt ze het overigens wel leuk om voor
de dochter van haar vriend te zorgen. 'Ik heb
haar twee Indische zinnetjes geleerd die ze
direct perfect heeft onthouden. 'Selamat
makan', zeg ik tegen haar voordat we gaan
eten. 'Terima kasih', antwoordt ze dan.
Haar carrière is belangrijk voor haar. De
laatste tijd heeft Cindy zich vooral op haar
tattooshop gefocust. 'Ik heb de afgelopen
twee jaar mijn fotografiecarrière op een
laag pitje gezet zodat ik me kon toespitsen
op tatoeëren, iets wat ik echt wilde. Ik ben
bij iemand in de leer gegaan. Hierdoor heb
dus ook een tijdje minder gereisd. Normaal
gesproken word ik door bands gevraagd om
bijvoorbeeld voor een week naar Los Angeles
te komen voor een fotoshoot. Eigenlijk ben
ik overal en nergens, voel mij daardoor echt
een wereldburger. Nu mijn tattooshop goed
loopt, wil ik fotografie weer gaan oppakken.
Op dit moment geef ik al een aantal fotogra
fieworkshops. Zodra mijn studio helemaal
af is, ga ik hier privé fotografieworkshops
geven.'
indy wilde altijd al iets creatiefs
doen; toch reageerde niet iedereen
enthousiast toen ze haar plannen als
tattooartieste aankondigde. 'Vooral men
sen uit de tattoowereld, die ik al kende van
mijn fotografiecarrière, beten mij toe dat ik
dan wel leuke plaatjes schoot maar dat ik
tatoeëren beter kon overlaten aan professio
nals. Ik heb nooit echt goed kunnen tekenen
voordat ik het idee kreeg om tattoo-artieste
te worden. Veel mensen dachten dat het mij
niet zou lukken. Doordat ik van mijn Indische
vader heb geleerd om altijd door te zetten,
heb ik het tegendeel kunnen bewijzen. Daar
ben ik trots op.'
Nadat ze het bovenbeen van een goede
vriend had voorzien van een portret van zijn
eigen gezicht, was haar carrière als tatoo-ar-
tist begonnen. 'Een portret is het moeilijkste
wat er is, maar ik wilde het per se leren om
te bewijzen dat ik het kon. Na twee uur bezig
te zijn, begon het al echt ergens op te lijken.
Mensen die de tattoo nu zien vragen mij: "Is
dat echt jouw eerste portret?" Zelf is hij er
ook erg trots op, houdt vaak zijn korte broek
omhoog om hem te laten zien.' Ondertussen
heeft Cindy al meer dan tien realistische por
tretten gezet, en werkt ze vanuit haar shop
in Kortrijk op afspraak.
,aar nieuwste aanwinst is het
woord Indo op haar lichaam geta
toeëerd. Haar eerste Indo-tattoo.
'Hij is niet zo groot, want ik heb niet zoveel
plek meer op mijn lijf. Ik hoop dat mensen
dan zullen vragen wat de betekenis ervan is
zodat ik ze kan vertellen over mijn Indische
afkomst.'
Op de bovenkant van haar onderste vinger
kootjes staat self made getatoeëerd. Cindy
maakt haar handen tot vuisten zodat de
getatoeëerde letters duidelijk te lezen zijn.
'Mensen noemen mij een self made wo
man. Ik regel en bedenk namelijk alles zelf.
Daarnaast heb ik mijzelf ook veel aangeleerd,
zoals fotografie. Belangrijk heb ik altijd ge
vonden om vrij te zijn, om niet mee te gaan
met de stroom. Ik ben eigenwijs, trek me
niets aan van wat anderen van mij denken.
Daar moet je sterk voor in je schoenen staan.
Toen ik fotograaf wilde worden, had iedereen
zijn twijfels. Hetzelfde gebeurde toen ik een
tweede carrière als tattoo-artist te begon.
Dat maakte mij vastbeslotener dan ooit om
het tot een succes te maken.'
2014 komt er weer aan en Moesson mag van
Cindy 5 exemplaren van haar Cindy Frey-
kalender weggeven! Meedoen? Stuur vóór
14 november een e-mail naar redactie@
moesson.com Een briefkaartje mag natuurlijk
ook, naar: Moesson, postbus 2074, 3800 CB in
Amersfoort. Vergeet uw adresgegevens niet!
november 2013 15
Moesson #5 november 2013.indd 15
23-10-13 17:!
