Column
Ricky Risolles
Hèt is half négèn in de ochtèn en mijn tele
foon gaat.
'Ricky, ik bèn niet só lèkker', hoor ik mijn zus
sèggen.
'Dat wéét ik sèlf ook wèl', sèg ik, 'daar hoef je
mij in de vroege ochtènd tog niet voor wakker
te bellen. Iedereen wordt wèl iets meer jelèk
met de jaren, hoor. Doe je nèks aan!'
'Neehéé...' sèg sij, 'ik bedoel, ik voel mij niet só
lekker! Kèn jij évèn langskomen èn de thee
water uit de keuken komen bréngen? Please?'
'Loh, maar is drie kwartier rijën voor mij!' roep
'Ai dan Rick', sèg sij met een ietwat smékènde
doch dwingende toon.
'Maar èven geen cium maar', sèg ik. Óp mó-
mèn dat sij "nee, doe maar niet" wil sèggèn,
vuurt sij in een proest alsnog haar bassillen
rècht in mijn gesig. Ach sudah, sèg ik, maak
nu tog nèks meer uit.' En geef haar alsnog
een zoen.
In mijn rechterhand wordt een ouderwètse
rijksdaalder gedruk door haar. 'Aaahh, moet
ik nu ook nog kerok?!' sèg ik. Mijn zus kijk
mij mèt een schuin zielig hoofd aan en sèg
wederom: 'Ai dan Rick.'
Wat er voor zorg dat ik nog geen twee minu
ten later op haar pantat sit (ruimte genoeg),
terwijl ik grotè rooie strépen op haar rug
maak met een combinasie van oude rijksdaal
der en obat Macan.
mol, maak ik nog snèl wat thee en warm ik
een bord erwtensoep op, die ik aanvul met
sambal en fruitjes (ofwèl de bekende Go-tan
gefrituurde uitjes). Nog een dikke gemuss-
kus op haar voorhoofd en wèns ik haar veel
beterschap.
Daarna verlaat ik haar huis en rij ik linea recta
naar mijn andere zus toe. Als sij de deur open
doet en mij ziet staan, sèg ik cepat: 'Ik was in
de buurt èn mijn schouders doen so'n zeer.
Kèn jij mij even pijat? Aaaaaii daaaan?!!'
Sampai jumpa lagi!
En ya, bij ons in de family is dat so'n beetje de
troefkaart. De ongeschrévèn 'Ai-dan-regel'. Öp
mómèn dat iemand die insèt, kèn jij als ont
vanger désè niet meer weigerèn. Sódoende
bèwapènd met paracetamol, vèrse Javaanse
theeblaadjes, obat Macan (tijgerbalsem) en
een dosis goeie broederliefde begon ik mijn
reis van drie kwartier op weg naar mijn zus.
Daar eenmaal aangekómèn doet mijn zus de
deur open in een joggingpak die in 1984 al
uit de mode was, een róde loopneus, tranigè
kleine Chinesè oogjes en een zakdoek die
stèrk naar eau de cologne riekt.
Dit doet mij dan altijd weer denken aan froe-
ger bij mijn moeder thuis, waar ik standaard
50 cent per uur kreeg voor het 'op haar rug
lopen', een gulden per uur voor het pijat en
5 cent per grijze haar, te plukken mèt pincèt.
Waarmee met dat laatste het meeste te
verdienen viel in korte tijd, maar was helaas
seizoensgebonden (mééstal nèt nadat er
weer gedonder was).
Na dik een uur mijn zus gepijat te hebben (tot
mijn schouders sakit), pak ik haar goed in met
een warme deken, geef haar een paraceta-
Voeg mij toe op Facebook (als je wil)
like website saya op www.rickyrisolles.nl
november 2013 17
Moesson #5 november 2013.indd 17
23-10-13 17:!
