Column
Esther Scheldwacht
Leendochter
Ik ben een graaggelovige.
Ik geloof maar al te graag ergens in. Het is leuker ergens wel dan niet
in te geloven.
Toch lukt het niet altijd. Bij een slecht toneelstuk bijvoorbeeld, als er
domweg niet geloofwaardig wordt gespeeld. Dan wil het niet, dan
kan ik er niet in mee.
Of die ene keer dat ik naar een soort medium ging op de Tong Tong
Fair.
'Je bent heel goed met geld. Een praktisch type, zie ik. Wiskunde
knobbel. Ik denk dat je bij een bank werkt, of iets doet in de boekhou
ding. Nee?'
Van alle tafeltjes met dames en heren die iets konden op spiritueel
gebied had ik nou net deze uitgekozen. Ik zag wel een dame waar
mijn tantes bij zweren maar ja, daar stond een hele rij.
Bij deze was het stil. Niet zonder reden, bleek later.
Het was ronduit lachwekkend, werkelijk niks van wat ze me vertelde,
klopte.
Mijn leendochter wilde ook een keertje mee.
Mijn leendochter is een grote blonde Noord-Hollandse prachtige
oergezellige meid en ze is de echte dochter van mijn beste vriendin.
Sinds haar vader is overleden toen zij tien jaar was, komt ze vaak
aanwaaien tijdens vakanties en logeert hier regelmatig. Het hele
gezin is meer dan dol op haar en sindsdien noem ik haar mijn
leendochter. Omdat ze ook echt een beetje bij ons hoort. Ze was
een jaar of dertien toen ze belangstelling kreeg voor mijn Indische
achtergrond. Vol bewondering keek ze toe als ik stond te koken en
dolgraag wilde ze mee naar de Pasar Malam, zo heette het toen nog,
volgens mij. Daar stond ze te dralen bij de 'waarzeggers', zoals zij dat
noemde. Haar nieuwsgierige karakter won het van haar angst: ja, ze
wilde echt beslist met iemand praten.
Het mocht van mij, er is weinig wat ik haar kan weigeren.
We kozen een aardig uitziende vrouw uit, gingen zitten en het koud
zweet brak mij uit. Wat deed ik nou? Vond haar moeder dit wel goed?
Wat ging ze wel niet allemaal vragen? En wat ging die vrouw niet
allemaal zeggen? En wat als ze gevoelige dingen ging vragen over
haar vader? En wat als dit geen geschikte dame was om dat aan te
vragen? En wat als mijn lieve Madelief alles zou geloven?
Ik had het niet meer. Ondanks al mijn zenuwen, haar hier nu
wegslepen had ook geen zin, dat zou het alleen maar erger maken,
zat ik er met gespitste oren. En hoorde ik hoe die lieve dappere naast
mij alleen maar vragen stelde over school en over sociale contacten
en hoe de vrouw tegenover haar alleen maar wedervragen stelde en
Madelief dan vervolgens zelf de antwoorden gaf. Zo slim! Het werd al
met al een fijn gesprek. Niks engs, niks naars.
Ontzettend opgelucht en zo'n vijfentwintig euro lichter liepen we
even later naar Warung Kopi om even bij te komen. Niet alleen ik,
maar ook Madelief vond het nogal een avontuur.
'Je hoeft nergens onzeker over te zijn, je weet prima wat je wilt en
wie je bent', had de vrouw haar tenslotte verteld. Een zin die je tegen
elke puber zeggen kunt, maar ik ben haar tot de dag van vandaag
dankbaar dat dat de grootste uitspraak was die dag.
Laat Madelief maar zelf haar antwoorden vinden, dat kan ze prima.
Esther Scheldwacht
(45) is actrice en theatermaakster en komt uit een
grote Indische familie. Ze is getrouwd met acteur Stefan de Walle (46)
en samen hebben ze twee zoons: Billy en Moos.
www.estherscheldwacht.nl
december 2013 39
Moesson #6 december 2013.indd 39
30-11-13 09:44
