Column
Ricky Risolles
Ricky fcisolU*
'Van wanneer is désè?' roep ik terwijl ik mèt
mijn linkerhand de koelkastdeur vast hèb en
mèt mijn rechtèr een plastic wit afhaalbakje
van de Chinees omhoog hou. Mijn moeder
kijk niet eens op of om, maar antwóórdt: 'Kèn
nog, is van gister!'
Ik twijfèl door haar nèt iets te snèlle reaksie,
ruik nog ééns aan hèt bakje en sèg dan: 'Ach,
is niet van gister! Ik ruik tog... is al oud désè!'
'Nou dan neem je niet', sèg mijn moeder
terwijl se weer verder gaat mèt tievie kijkèn.
Een routine die sich bij ons thuis wèl vakèr
voordoet. En omdat ik mèt de tijd hèb
geleerd, dat mijn moeder de koelkast als een
ingenieuse tijdmasjine siet, waarin nooit iets
kèn bèdèrvèn (solang je maar afdèk), laat ik
het afhaalbakje maar voor wat het is.
Als ik vèrdèr ga mèt mijn zoektogt, tussen alle
kliekjès, naar iets lekkèrs om te makan, be-
dènk ik mij dat èr waarschijnluk maar weinig
culturen sijn die sóó vèrschrikkeluk véél witte
plastic afhaalbakjes bewarèn als Indo's. De
hélè koelkast staat er fol mee!
een hélè stapèl doorzichtige plastic dèksel-
tjes. Al kromgetrokken van toen désè dèstijds
wèrden afgewassèn mèt te heet water, maar
vooralsnog prima passen op èlk wit plastic af
haalbakje. Als je maar (soals mijn tante Sonya
sèg) goed op de bóvènkant druk.
Wanneer de kliekjes éénmaal in de tas
gèstapèld sijn, krijg ik dan altijd wéér een uit
gebreide instruksie: 'Dus je moet só vasthou-
dèn hè, rècht! Andèrs val alles er sódaluk uit!'
Ik knik ya èn geef een 'Hu-uh', tèrwijl ik het
plastic tasje aanneem. Öm het fèrfolgens
linea recta aan mijn zus tè gévèn mèt de
woorden: 'Hèb je gehoord?'
In januari na allè fééstdagèn, waarin er weer
inmens véél gèkook is, trèf ik daardóór een
héérluk goedgèvulde koelkast aan bij mijn
moeder. Wat tègelijkertijd aanvoel als een
boobytrap. Wat kèn ik étèn èn wat is al fèr
óver de datum? Öfwèl... wat was van Oud
Nieuw en wat was van Kerst? En ik próbeer
mij tè bèdènken wie, wat, waar èn wannéér
gekóók hééf.
schien oud, proeft hèt (na die drie minutèn)
nieuwèr dan de gemiddèlde voorverpakte
Indische rijsttafèl van de supermarkt.
'Kunt u mij niet even pijit tijdens het eten
mam, dan proef ik minder dat het eten van
gisteren is.'
Mijn moeder antwoordt: 'Ach je bèn belasèrd!
Hèt éten misschien wèl, maar ik bèn niet van
gister!'
Sampai jumpa lagi!
En óveral waar ik bij Indo's kom étèn, sie ik
wèl èrguns rechtsonder in een keukenkastje
zo'n 50 in elkaar gestapèlde plastic witte
afhaalbakjes van de Chinees. Mèt daarnaast,
Na een grondige reuk-inspèksie weet ik een
goed bord te vullen mèt rendang, ayam pedis,
sambal goreng boontjes, ora arè en nasi putih.
Ik ópèn de magnetron, plaats mijn bord erin
en zet de timer op drie minutèn. Hoewèl mis-
PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil)
like website saya op www.rickyrisolles.nl
januari 2014 11
Moesson #7 januari 2014.indd 11
23-12-13 15:54
