Missies
Sebastiaan
INTERVIEW
De F16 kent vele bijnamen. Officieel is het toestel
gedoopt tot de Fighting Falcon, internationaal noemen
collega's onderling hem Viper. In Nederland heeft de
bijnaam veel minder sterallures en wordt er liefkozend
gesproken over 'de grijze driewieler' of 'de kist'.
Sebastiaan opent de deur van shelter 27. We komen
een donkere betonnen ruimte binnen. 'Niet schrikken',
zegt hij. Met veel geloei gaat een alarm af. Langzaam
vouwt de voorkant van de ruimte zich als een luifel
naar beneden. Het wordt licht. En daar, midden in de
shelter, staat het vliegtuig. De zilveren spitse neus
glanst. Het toestel is kleiner dan verwacht, sierlijk zelfs.
Afgewerkt met mooie rondingen. Het maakt indruk.
Grote indruk.
Het gemak waarmee Sebastiaan praat en ons rond
leidt, laat zien wat voor leider en leraar hij is. Hij is
geduldig, straalt rust uit, maar is vooral gepassioneerd.
We ontmoeten een aantal van zijn collega's die op de
grond werken. Ze zijn lovend over hem. 'Hij is een van
onze betere mannen. Hij begrijpt dat het gaat om het
hele team en maakt altijd met iedereen een praatje.
Hij bestuurt de F16, maar zonder ons komt hij echt de
lucht niet in.' De geüniformeerde mannen maken nog
wat grapjes en Sebastiaan haalt vriendelijk zijn schou
ders op. Zijn kalme voorkomen lijkt niet overeen te
komen met wat je verwacht bij iemand die misschien
wel de allerstoerste baan heeft. Hij lacht als ik hem
vraag naar de machocultuur bij de piloten onderling en
beaamt dat er genoeg van rondlopen. 'Misschien is dat
wel het Indische aan mij. Indische mensen zijn vaak
wat bescheidener, hoeven niet zo nodig te schreeu
wen', zegt hij. 'Maar we willen hier zeker allemaal
haantje de voorste zijn. Als we ergens een competitie
van kunnen maken, dan doen we dat.'
Online is er niets te vinden over hem. Dat is een
bewuste keuze, omdat hij zijn familie in bescherming
wil nemen. Ook in dit artikel wil hij liever niet met
zijn achternaam genoemd worden. Wanneer hij op
missie gaat, wil hij niet het risico lopen dat zijn familie
wordt lastig gevallen. En dat zijn vijand meer over
hem te weten komt, dan hij zou willen. Ook veel van
zijn directe collega's weten elkaars naam niet. In de
straaljagercommunity krijgen piloten na een paar
maanden een nieuwe roepnaam. Het idee is ontstaan
uit praktische overweging, omdat het zeer onhandig
is wanneer er tijdens een missie meerdere piloten met
dezelfde naam meevliegen. Deze nieuwe naam staat
ook in geborduurde letters op elk uniform. Sebastiaan
kreeg de naam Tribal. Vanwege zijn donkere huidskleur,
een verwijzing naar oude gekleurde volksstammen.
'Met het krijgen van een naam, moet je wel geluk heb
ben. Je collega's mogen verschillende opties noemen.
Zij beslissen dan door veel lawaai te maken welke naam
het wordt. Maar bij mij had het net zo goed 'Babi pang
gang' of 'Oelek' kunnen worden. Dus ik heb zeker niets te
klagen.'
Hoewel hij als kind nooit iets met vliegen had, besluit
hij zich tijdens zijn middelbare school aan te melden
voor de opleiding van Fi6-piloot met nog 3000 andere
gegadigden. Uiteindelijk zullen maar drie van hen daad
werkelijk met een F16 gaan vliegen. 'Op 10 augustus 2001
hoorde ik dat ik was uitgekozen voor de opleiding. Rare
dingen onthoud ik en deze dag was één van de geluk
kigste dagen uit mijn leven. En natuurlijk mijn trouwdag,
dat moet ik er ook bij zeggen voor mijn vrouw', vult hij er
lachend aan toe.
De opleiding start in Nederland en brengt hem uitein
delijk naar de Verenigde Staten. Hier kunnen piloten de
meeste vlieguren maken door de gunstige weersom
standigheden. Het zal drie jaar duren voordat hij voor
het eerst zelfstandig een F16 mag besturen. Een moment
waar hij naartoe heeft geleefd.
Zijn ogen stralen als hij het gevoel beschrijft dat vliegen
hem geeft. 'Vrijheid. Zo vrij als een vogel. We zijn geen
cowboys, maar je kan gaan waar je wilt. Het is een mach
tig gevoel. Straaljager vliegen is het mooiste wat er is.'
Sebastiaan is zich bewust van zijn rol en noemt zichzelf
een machtsinstrument van de politiek. 'Ik was net een
maand bezig met mijn opleiding toen de aanslagen op
9/11 plaatsvonden. Toen wist ik meteen: ik ga naar Afgha
nistan. Tijdens je hele opleiding werk je daar dan naar
toe.' De aanwezigheid van een F16 in een conflictgebied
heeft meerdere functies. In Afghanistan is de belangrijk
ste taak om de grondtroepen te ondersteunen. Dit kan
alleen al door het lawaai dat de straaljager maakt. In
uiterste nood worden er wapens ingezet die op de grond
worden afgevuurd. De doelen zijn ook mensen. 'Op het
moment dat zoiets gebeurt ben je alleen maar bezig met
je eigen mensen. Het is wij of zij. Je bent als groep bezig
om een missie goed te laten verlopen en dat maakt het
voor mij ook zo mooi. En als het goed is gegaan en je in je
oor te horen krijgt "Bedankt jongens", dan is dat een heel
mooi moment.'
Zes keer is hij op uitzending geweest. Zijn eerste missie
was in 2007 en de laatste in 2013. Gemiddeld is hij dan
tien weken van huis. 'Het went nooit. Mijn familie en
vrouw steunen mij en hebben het hele proces meege
maakt vanaf mijn opleiding. Maar het is niet makkelijk
voor ze. Ook al helpt het wel dat ik veel contact met ze
2007 Afghanistan
2008 Afghanistan
2009 Afghanistan
2011 Libië
2011 Afghanistan
2013 Afghanistan
februari 2014 15
Moesson #8 februari 2014.indd 15
31-01-14 12:56
