'We wilden
kijken of
we ook wat
teweeg konden
brengen in
de Indische
samenleving.
Herkennen
andere
mensen ook
wat wij leuk
vinden?'
Waar waren jullie op zondagavond 4 januari
Leroy: Lekker thuis achter de computer.
Adinda: Thuis in Hoofddorp.
Chenara: Thuis. Lekker languit op de bank.
Wat dachten jullie toen het aantal likes op Facebook
explodeerde?
Leroy: Wow! Gebeurt dit echt?
Adinda: Zoveel likes in zo'n korte tijd! Hoe is dat moge
lijk?!
Chenara: Het ging zo snel! Het was geweldig om te zien
hoe herkenbaar de posts en de foto's voor onze likers
bleken te zijn.
Waarom zijn jullie begonnen met Indo's be like?
Adinda: Omdat we alle drie heel veel van onze Indo-
roots houden, vonden we dat we niet achter konden
blijven toen we al de 'be like'-pagina's zagen.
Chenara: We raakten met zijn drieën in een gesprek
verwikkeld. We zagen alle volken voorbij komen, what's
next? We wilden kijken of we ook wat teweeg konden
brengen in de Indische samenleving. Herkennen andere
mensen ook wat wij leuk vinden?
Leroy: We zijn alle drie Indo's. De een draagt dat meer
uit dan de ander. Maar omdat er zoveel leuke en
grappige eigenschappen te vinden zijn in de Indische
gemeenschap, leek het ons een uitstekend idee om een
eigen pagina te maken.
Zo zijn jullie ook op het idee gekomen?
Chenara: Ja, we zagen de Tattas be like-pagina en ik
dacht ja waarom niet Indo's be like?
Adinda: Eigenlijk is het dus begonnen als een grapje.
Toen Chenara die opmerking op haar eigen Facebook-
pagina plaatste, maakte ik een paar Indo's be like-
grapjes en daar reageerde Leroy weer op. Leroy made it
happen. Zo is het begonnen!
Leroy: Na een paar grappige opmerkingen over en weer,
hakte ik de knoop door en heb ik de pagina gemaakt.
De rest is bekend.
Het was dus een opwelling?
Chenara: Zo zou ik het niet willen noemen. Het is als
grapje begonnen. En we zijn superblij dat het zo is
uitgepakt en mensen nog steeds zo begaan zijn met de
Indische gemeenschap.
Leroy: We hebben mooi ingespeeld op onze eigen
behoefte en de populariteit van de 'be like'-hype. En
samen hebben we iets neergezet waar we toch best
trots op mogen zijn.
Adinda: De samenwerking is supergoed. Waar de een
iets niet kan doen, neemt de ander het over. Inmiddels
zijn we een samen een goed op elkaar ingespeeld team.
Wat willen jullie er mee bereiken?
Leroy: Dat er weer wat meer gedaan gaat worden met
elkaar. Als ik een pasar binnenloop voel ik mij thuis en
is iedereen familie. Die saamhorigheid willen we ook
creëren met Indo's be like.
Adinda: Ons doel is een hele grote gezellige community
te worden binnen de Indische gemeenschap, voor jong
en oud. Dus voor de ie generatie Indo's tot de 3e en 4e
generatie. We willen de samenhorigheid terugbrengen.
Chenara: Dus niet alleen maar een pagina met leuke
foto's, maar ook interactie met onze likers. Recepten
posten we graag. Ook Indische events, pasars, pesta's
en andere bijeenkomsten willen we onder de aandacht
brengen. En natuurlijk ook een stukje geschiedenis en
laten zien hoe het nu in Indonesië is.
Waren jullie voor Indo's be like al bezig met jullie Indi
sche roots?
Chenara: Niet heel erg veel, om eerlijk te zijn, maar wel
een beetje door muziek, de pasars en het heerlijke eten.
Ik kijk soms ook documentaires en online volg ik wel
eens wat er in Indonesië gebeurt.
Adinda: Ik lees altijd veel boeken en artikelen over
Indische zaken, ga ieder jaar naar de Tong Tong Fair als
ik in Nederland ben. Natuurlijk, het Indische eten houd
me ook in contact met mijn roots. Ik houd van Indische
kunst, stoffen en meubels en dat zie je dan ook wel
terug in mijn inrichting thuis. Ook heb ik altijd al een be
wondering gehad voor wajangpoppen, het mysterieuze
ervan fascineerde mij altijd.
Leroy: Toch wel. Je wilt altijd wel weten waar je vandaan
komt en waar je roots liggen. Dus je gaat veel zoeken,
lezen en vragen aan mensen in je omgeving.
Hoe Indisch zijn jullie?
Leroy: Mijn oma was een volbloed Indonesische vrouw,
mijn opa een blanke man uit het mooie Friesland. Mijn
vader een mengelmoes en mijn moeder is Nederlandse.
Mijn vader is geboren in Bandoeng en op jonge leeftijd
naar Nederland gekomen met het gezin.
Chenara: Mijn papa is Indisch, geboren en getogen in
Soerabaja en is in 1967 naar Nederland gekomen door
omstandigheden. Zijn moeder, mijn oma en mijn opa
komen ook van Soerabaja. Mijn oma is Indo en mijn opa
is Indisch, Chinees en Duits.
Adinda: Mijn oma is geboren in Medan, Sumatra. Haar
ouders waren van Chinese afkomst, dus heb ik ook Chi
nees bloed. Mijn opa is geboren in Probolinggo op Java
en mijn moeder is geboren in het toenmalige Batavia,
nu Jakarta. Mijn vader komt uit Triëst in Italië. Ik ben
dus echt een gado-gado van Chinees, Indo en Italiaans
bloed.
42 Moesson
Moesson #8 februari 2014.indd 42
31-01-14 12:58
