'Het zou
geweldig
zijn als de
gemeenschap
weer op de
voorgrond
komt en er
meer leuke
evenementen
worden
georganiseerd'
INO'S BE LIKE
Waar zijn jullie geboren?
Chenara: In Breda.
Adinda: Amsterdam-West.
Leroy: Enschede. Een Indo tukker dus.
Vinden jullie dat je Indisch zijn opgevoed?
Chenara: Mijn opvoeding was gemengd. Ik heb ook
een Nederlandse opvoeding gehad. Het zijn de kleine
dingen waardoor ik me zo verbonden voel met het
Indische: het heerlijke Indische eten, de botol tjebok,
de sapoelidi... een lel!
Leroy: Ik persoonlijk niet zo heel erg veel. Ik kan wel
zeggen dat er veel muziek was en eten in overvloed,
maar dat maakt het per definitie nog niet Indisch.
Naarmate je ouder wordt herken je veel oude gewoon
ten zoals de botol tjebok op de wc. Maar echt Indisch?
Nee, dat viel mee.
Adinda: Thuis heb ik een gevarieerde opvoeding gehad,
ook al omdat mijn vader Italiaans is en mijn moeder
Indo. Het was altijd een feest om bij opa en oma thuis
te komen en de loempia's te eten die oma net had
gemaakt en te kijken hoe de verse kroepoek lag te
drogen of te genieten van haar lekkere nasi goreng.
En uren luisteren naar de verhalen die mijn opa altijd
vertelde over 'daar' en hoe het daar was. En zo kan ik
nog wel even doorgaan. Ik denk dat je mijn opvoeding
niet per se Indisch kan noemen maar ik heb wel heel
veel invloeden van het Indische meegekregen.
Zijn jullie weleens in Indonesië geweest?
Chenara: Ja, toen was ik wel wat jonger. tijd om weer
snel te gaan!
Leroy: Ik ben nog nooit in zo'n luxepositie geweest,
haha. Maar ik zou het wel erg graag willen!
Adinda: Ja ik heb in 2006 een hele mooie reis gemaakt.
We hebben van Jakarta naar Bali gereisd, een once in
a lifetime experience. Ik wilde niet meer naar Neder
land terug, vooral omdat ik nu een beeld kreeg bij alle
verhalen die opa altijd vertelde over de natuur en de
dieren daar. Ik kon tijdens de busreis over Java uren
wegdwalen met opi's verhalen in mijn achterhoofd.
Wat doen jullie in het dagelijks leven?
Adinda: Ik werk als stewardess, ik vlieg de hele wereld
over, intercontinentale en Europese vluchten en dat
doe ik al 8 jaar met veel plezier.
Chenara: Naast mijn fulltime baan als ICT Headhunter
draai ik in mijn vrije tijd als DJ Sharity Jade graag een
plaatje in clubs! Muziek is mijn passie.
Leroy: Ik run samen met een goede vriend sinds 2009
het online entertainment platform Spotlight!TV en ik
heb een eigen foto- en video productiebedrijfje dat heet
The New Era Media (TNE Media). Altijd wat te doen dus.
Jullie willen dat de Indische gemeenschap weer één
wordt. Waar schort het volgens jullie aan?
Leroy: Doorzettingsvermogen. Er zijn leuke ideeën maar
de stap er naartoe bleef uit, tot nu. Pelan-pelan hè,
haha. Nu is het belangrijk dat we met zijn allen doorzet
ten en het vasthouden. Maar daar ben ik niet bang voor.
Chenara: De kloof tussen de generaties wordt steeds
groter, en sinds de Pasar Malam Besar is gewijzigd in
Tong Tong Fair heb ik toch een zeker verandering mee
gemaakt. Veel mensen blijven ook weg door de hoge
entree en prijzen. Die zijn liever thuis met de familie, die
allemaal lekker eten meenemen.
Adinda: Tegenwoordig lijkt het alsof de Indische
gemeenschap een beetje op de achtergrond verdwijnt,
het zou geweldig zijn als de gemeenschap weer op de
voorgrond komt en er meer leuke evenementen worden
georganiseerd, want ik zou het zo zonde vinden als het
Indische verloren zou gaan.
Is Belandas be like ook van jullie?
Adinda: Nee.
Leroy: Ik wist tot zojuist niet eens dat hij bestond.
Chenara: Absoluut niet!
Wat voor reacties krijgen jullie?
Leroy: Veel leuke en lieve berichten waarbij mensen ons
bedanken voor de leuke herkenbare foto's en dat ze zich
thuis voelen op de pagina.
Adinda: Tot zover veel positieve reacties, van jong en
oud. Veel complimenten dat het een leuk initiatief is.
Chenara: Ontzettend leuke reacties, van jong en oud,
van heinde en verre! Ook minder leuke, negatieve,
kritische berichten. Dat hoort erbij. Iedereen mag een
mening hebben natuurlijk en die uiten.
Wat is jullie droom?
Chenara: Mijn droom is dat we nu een brug kunnen
slaan en dat we ons meer met elkaar verbonden voelen
als gemeenschap.
Leroy: Ik zie het meer als een ideaal dan een droom.
Mijn moeder heeft mij vroeger meegegeven dat ik altijd
goed moest zijn voor de ander, dan zal de ander dat ook
zijn voor jou. Ik hoop dat we dat ook uitdragen op de
pagina en mensen met elkaar kunnen verbinden, van
welke generatie je ook bent. Samen kun je namelijk veel
van elkaar leren en overbrengen naar nieuwe genera
ties.
Adinda: Mijn droom is dat de Indische gemeenschap
nog lang zal blijven bestaan en het Indische gevoel
nooit verloren te laten gaan, zodat mijn kinderen en
hun kinderen er ooit ook zo van kunnen genieten zoals
ik. Ik denk dat mijn partners in crime daar net zo over
denken!
februari 2014 43
Moesson #8 februari 2014.indd 43
31-01-14 12:58
